سفارش تبلیغ
صبا ویژن
دانش

 ولایت فاریاب

فاریاب یکى از ولایات شمال افغانستان بوده و با ترکمنستان سرحد داردوجغرافیه نویسان عرب وخراسان آنرا به اشکال‌‌[ فیریاب- پاریاب- باریاب] نیز ضبط کرده اند. این ولایت در شش قرن اول اسلامى از شهر هاى معروف وفضلخیز خراسان به شمار میرفت . در قرن چهارم شهر فاریاب از مضافات جوزجان وشهرى با نعمت و شاهراه کاروان هاى تجارتى شمرده میشد. میمنه (مرکز فاریاب) از حیث موقعیت جغرافیایى در35-37درجه عرض البلد شمالى و در 64 - 66 درجه طول البلدشرقى قرار دارد. فاریاب در حدود 815 کیلومتری شمال کابل واقع است . از قسمت شمالى بطور کل با ترکمنستان سرحد مشترک دارد، ازقسمت شرق وجنوبشرق با ولایت سرپل، ازطرف جنوب با ولایت غور واز جانب غرب با ولایت بادغیس قرار گرفته است. در قسمت شرق و شمالشرق باولایت جوزجان حدود جغرافیایى دارد و طولانى ترین فاصله بین جوزجان وفاریاب را دشت لیلى (دشت کعب ) تشکیل میدهد. سلسله جبال « تیر بند ترکستان» که درقسمت جنوبى فاریاب ازشرق به غرب امتداد یافته، به اندازه دو تا سه هزار متر ازسطح بحر ارتفاع داشته تا منطقه دریاى مرغاب ولایت بادغیس و تا هرات امتداد دارد. مساحت فاریاب طبق انتشارات جغرافیای سیاسی افغانستان (27922) کیلومترمربع و تعداد نفوس درهرکیلومتر مربع (61نفر) وانمود شده است . طبق این ارقام مجموع نفوس فاریاب به بیش از یک میلیون و 700 هزار تن تخمین زده میشود.؛ اما در محافل و مجالس رسمی ، نفوس این ولایت اضافه از دومیلیون قلمداد میگردد. اقلیم فاریاب متوسط و آب و هواى آن به ویژه در بهار، بارانى و دارای بارندگی های زیادی میباشد وبرای اینکه حاصلات فراوان زراعتی را در قبال داشت در گذشته فاریاب را گدام افغانستان میگفتند. گرمی در تابستان تا 36 درجه سانتی گراد بالا میرود.سطح متوسط بارندگى سالانه تا 700 ملى متر تخمین شده و زمین آن، از سطح بحر 844 متر ارتفاع دارد. ولسوالى ها: مرکز فاریاب شهر میمنه است و میمنه شامل 9 ناحیه بوده و نفوس آن حدود 200 هزار تن برآورد شده است. وجه تسمیه میمنه : در گذشته بنامهاى (یهودیه- نسائیه- النساء ومحرقه) نیز یاد میشد. در قرن سوم هجرى شهر یهودان( میمنه ) امروز ، مرکز اداره امارت نشین فاریاب بوده است. مولف شهرهاى آریانا مینویسد:« میمنه بار اول از طرف اسرائیلى هایى که (بخت النصر) فرستاده بود ، آبادگردید. ولى بعداً مسلمانان به فال نیک گرفته ، میمنه گفتند که معنى شهر‹ خجسته› را میرساند.»

فاریاب 14 ولسوالى دارد و شامل پشتونکوت، المار، قیصار ، خواجه سبز پوش ، شیرین تگاب ، دولت آباد، بلچراغ ، گرزیوان و لولاش

( کوهستان ) است. اندخوى نیز یک ساحه وسیع را احتوا میکند که شامل ولسوالى هاى اندخوى قرمقُل، قُرغان و خانچارباغ میشود. ولسوالی غورماچ که مربوط ولایت بادغیس بود، براساس تشکیلات جدید از پنج سال بدینسو متعلق به فاریاب شده است. این ولایت سه ولسوالى منظور ناشده نیز دارد که هم اکنون در حد ولسوالى هاى تمام عیار بوده و شامل چهلگزى ، بندر و خواجه موسی میشود.

ساکنین فاریاب را اوزبک ، تاجک، پشتون ، ترکمن و ایماق تشکیل میدهد؛ اقوام دیگری چون عرب ، هزاره ( در شهر میمنه) مغُل ، ناقلین ( کوچی ها ) در ولسوالی های دولت آباد ، شیرین تگاب ، المار ، قیصار و پشتونکوت سکونت دارند؛ اما اکثریت مطلق ولسوالی های اینولایت ازبک نشین است .زبانهای رایج آنرا ازبکی ، دری ، ترکمنی و پشتو احتوا میکند. فاریاب بیش از 1450 قریه دارد وبنابر گفته های مسؤولین انکشاف دهات به جز ولسوالی کوهستان ، 1140 شورای همبستگی ملی درقریه هاى سایر ولسوالی ها ایجادگردیده است. آب بندها : در فاریاب یک سربند آب وجود دارد که بنام سرحوض یاد میشود و آب آشامیدنی و زراعتی باشندگان ولسوالی پشتونکوت و شهر میمنه را تامین میکند. کارساخت بند آب ولسوالی المار به هزینه 53 میلیون دالر از بودجه وزارت انرژی و آب از یکسال بدینسو آغاز شده و کار سروی چهار بند آبگردان دیگرتکمیل گردیده است. دهاقین و باغداران ولسوالی های قیصار ، گرزیون ، بلچراغ ، خواجه سبزپوش ، شیرین تگاب و دولت آباد از آب چشمه زارها، برف و باران های موسمی که از کوهپایه های فاریاب سرازیر میشود، کشت و زراعت شانرا آبیاری میکنند، اما در فصل تابستان به قلت آب مواجه اند. فرهنگ: فاریاب از فرهنگ و عرفان غنی برخوردار بوده است. درگذشته تاریخ افغانستان ده ها شاعر نامدار و نویسنده از این ولایت سر برداشته اند. شعرا و نویسندگان نامدارمتقدم و متأخر فاریاب ظهیرالدین ظهیر فاریابی ، پروفیسور غلام محمد میمنگی نقاش و رسام ، محمد یحیی نادم قیصاری ، جنید الله حاذق ، محوی قیصاری ، منشی علی رضا، سید زکریا مخلص میمنگی ، مولوی عبدالغنی علمی ، ابوالخیر خیری ، نظرمحمد نوا، محمد رحیم شیدا ، سیداحمد بینا، میر محمد امین قربت ، محمد رفیق فطرت ایرگش اوچقون ، کریم نزیهی جلوه ، حامد فاریابی و ... میباشند. شعرا،نویسندگان و رجال برجسته معاصر فاریاب عبدالغفورپویا فاریابی ، اسدالله حبیب ، جنرال محمد عالم رزم ، داکتر محمد اعظم دادفر، داکتر ثریا دلیل، حُسن بانو غضنفر ، هدایت الله هدایت ، داکتر نجیب الله لفرایی ، استاد متین اندخویی ، استاد محمد کاظم امینی، سردار محمد رحمن اوغلی ، محمد شاکر کارگر ،محمد رحیم ابراهیم ، ذکرالله ایشانچ ، رضوان قُل تمنا ، سیداحمدشاه دولتی ، محمد عالم کوهکن ، عزیزالله آرال ، استاد محمد عالم « لبیب » شاه رضا منشی زاده ، بهروز خالقی ، سید حفیظ الله فطرت ، سید تاج الدین تاشقین بهایی ، نفیر فاریابی، نجیب الله حسرت ، رحمت الله رها، کبرا کیوان ، آی سلطان خیری ، داکتر صبور نریمان ، عبدالله فوژان ، خداینظر« عابر» حمیدالله بوتون حیدری ، عبدالجلیل آزرم حنیفی محسوب میشوند. طی ده سال اخیر یکتعداد انجمن های علمی ، فرهنگی نیز عرض وجود کرده اند که میتوان از انجمن ادبی قلم ، سلسله موی دوست، خانه فرهنگی گوهرشاد بیگم، بنیاد روشنگران فرهنگ و جامعه مدنی، ظهیر فاریابی ، بناد مدنی فاریاب ، ایشانچ ، دوستان ، جوانان میهن ، انجمن فرهنگی محصلین قیصار، یاردم ، اتحادیه ژورنالیستان و غیره نام بُرد. هنررسامی و نقاشى: غلام محمد میمنگی اولین پروفیسور در آسیایی شرقی و یکی از افتخار آفرینان افغانستان به هنر نقاشی و رسامی درسطح جهان است که در دهه دوم قرن حاضر هجرى شمسى در تبعید ازفاریاب در کابل وفات کرد. عبدالعزیز رووفی رسام و نقاش ماهرى که در یک دانه برنج بسم الله الرحمن الرحیم را نوشته ، محمد کاظم امینی ، محمد داوود نجفی ، استا محمد صدیق حجار، استادغلام محمد حجار، محمد کاظم عرب ، محمدهاشم آرام ، سلیمان امینی ، از نقاشان ،رسامان و میناتوران مشهور این ولایت اند؛ اما اثر های کمپیوتری و تکنالوژی حاضر این هنرها را قسماً به رکود مواجه ساخته است. هنرمندان :در گذشته آواز خوانان مشهور محلی زیادی چون خدایقُل اندخویی ، رمضان ایشان، میرزای لنگ ، شرف ، حیدر ، شیرچوچه ، عبدالاحد سحر ، سبزه گل ، رشیده ژاله و ... وجود داشتند که وفات نمودند. در زمان کنونی همراه مستانه ، محمد امین اندخوی، قطب الدین و عبدالاحد شام از آواز خوانان محلی به شمار میروند. سید عبدالبصیر امینی ،هارون اندیشور، گل احمد، کنیشکا ترکستانی ، ابوبکر احمدی و محمد کاظم یلغوز از آواز خوانان آماتور فعلی در فاریاب هستند. در فاریاب علاوه بر کتابخانه ظهیر فاریابی در جنب ریاست اطلاعات و فرهنگ ، دهها کتابخانه در مکاتب نیز ایجاد شده است که علاقمندان میتوانند از آنها استفاده نمایند. پس از سقوط حکومت طالبان و به میان آمدن نظام جدید در کشور، تعداد زیادى کورس های آموزشی نیز ایجاد گردیده که صدها جوان اعم از دختر و پسر با علاقمندی زیاد، مصروف آموزش اند. رسانه ها: اولین نشریه بنام " ستوری " در سال 1322 در فاریاب به چاپ رسید و در حال حاضر این نشریه بنام فاریاب به شکل هفته نامه از آدرس ریاست اطلاعات و فرهنگ نشر میشود. بعد از سقوط طالبان نشریه های آزاد چون صدای ملت ، صدای قلم ، حقیقت ، کورش ، ایشانج ، میمنه ، کوزگو، آق یول ، کل چرتگوی ، آیدین ، فصلنامه اندخوی رستگاران، آزادگان، جوانان، اولکه یشیل یپراغ مربوط حزب جنبش ملى به رهبرى جنرال دوستم، آرمان مجاهد از حزب جمعیت، ندای ملت از شورای ولایتی ،ظهور کردند ؛ اما بنابر عدم ماشین چاپی در فاریاب ونبود بنیه مالی برخی این نشریه ها به قسم ماهنامه و گاهنامه درمطابع مزار و کابل چاپ میشوند و بعضی از فعالیت بازمانده است. در فاریاب تلویزیون ملی، با یکساعت برنامه محلی از ساعت 6 تا 10 شب نشرات دارد. تلویزیون های خصوصى آریانا و آئینه نیز از طریق آنتن محلی نشرات دارند . در کنار رادیوی ملی، چند رادیو خصوصی چون تمنا ، قویاش، صحت ، میمنه، در مرکز شهر ، رادیو شیرین تگاب در آن ولسوالی و رادیو ترکستان در اندخوی نشرات دارند. در شهر میمنه، ولسوالی خواجه سبزپوش ، شیرین تگاب ، دولت آباد اندخوی سیتی کیبل هر کدام با پخش بیش از 60 چینل فعالیت از تلویزیونهای داخلی و خارجی در تنویر اذهان عامه نقش ایفا میکنند. آبدات تاریخی: در فاریاب ده ها زیارتگاه وجود دارد که میتوان از زیارت امام صاحب ، شاهمردان ( قدمگاه حضرت علی رض ) آرامگاه تاریخى آلتى خواجه عزیزان( اصحاب کهف) در داخل مغاره شش جسدى که چادرها آنرا پوشیده است محسوس میگردد. در طرف شرقى این اجساد، جسد هاى خشکیده یک باز ، یک آهو، یک سگ شکارى که دهن آن در ران آهو چسپیده، مشاهده میشود. مانند داستانی که در قصص الانبیاء جود دارد. همچنان آرامگاه لقمان حکیم ( لقمان باعورا )که قصه آن در قرآن مجید آمده است ، آرامگاه، دانیال پیامبر(ع) ،زیارت بتوجان خواجه سبزپوش ،خواجه المار ، آرامگاه خواجه اسحاق خواجه گلگون ولى خواجه هشتمین قل خواجه احمد یسوى، آرامگاه غایب اولیا : مردم خاک این زیارت را گِل نموده به شکم اطفال خود میمالند که قبضیت اطفال مرفوع گردد، آرامگاه خواجه بلچراغ و آرامگاه تربت جام بابا در شهر میمنه واقع شده است. چشمه زار های شفا بخش : چشمه گرگاو(گرگ آب) درولسوالی بلچراغ واقع شده که مردم در آب آن حیوانات گرگ زده را می شویند. آثار گرگ زدگى از بین میرود. چشمه گرم در منطقه چهلگزی ولسوالی قیصار است کسانیکه به بدن خود بخار و تب داشته باشند به آن غسل میکنند شفا یاب میشوند. مخروبه ها وآثار تاریخى در میمنه: تپه میسره ،حوض سلطان سنجر ماضى ( جلال الدین اکبر پسرسلطان محمد خوارزمشاه) در قیصار، بند سلطان سنجر که محل تابستانى یا قصر ییلاقى جلال الدین اکبر بوده که براثر جنگهاى خونین زیر آب و زیر خاک مدفون شده است . از سه دهه بدینسو آثار گرانبهایى شامل زیورات، ظروف ، کمربندهاى زرین دانه نشان، دانه هاى قیمتی وغیره آلات مرصع کارى شده وصندوقچه هاى ظریف اززیر خاک بیرون میشود خارج ازسرحدات کشور به قیمت هنگفت بفروش میرسد. این منطقه سه دهه تمام مورد کاوش وکندنکارى افراد غیرقانونى قرار گرفته ، آثار گرانبهاى زیادى ازآنجا بدست آمده و قاچاق گردیده و به فروش رسیده است. مقبره سیف الملوک در قلب شهر میمنه واقع شده که آثار کمی از این مقبره باقی مانده است. سیف الملوک در عصر سلیمان نبى ( علیه السلام) ، پسر پادشاه یمن ویا مصر ورفیق وهمسال ووفادار او که درجمله قصه کتاب( الف لیلة) یا(هزار ویکشب) که قدیم ترین کتاب اساطیرى شرق است نیز شامل این مقابر مى شود. کوه سیف الملوک کوهستان، تخت سیف الملوک در قریه سرحوض، و حوض سیف الملوک درقریه خواجه غار ولسوالى گرزوان وجود دارد. معارف : در فاریاب 504 مکتب به شمول 121 لیسه و بقیه متوسطه و ابتداییه، وجود دارد که بیش از 400 هزار شاگرد ازجمله 180 هزار دختر توسط 7700 معلم تدریس میگردند. از این مکاتب صرف 261 آن داراى تعمیر، ساختمان 23 باب درحال اعمار و شاگردان 219 مکتب دیگر در زیر خیمه ویا در حانه های کرایی درس میخوانند. 29مدرسه ودارالحفاظ ، 6 لیسه تخنیکى ومسلکى و 8 آن تربیه معلم نیز در این ولایت موجود است. پوهنتون : موسسه تحصیلات عالی فاریاب که در سال 1391 به پوهنتون ارتقا نمود دارای پوهنهی هاى تعلیم و تربیه ، ادبیات ، علوم بشری ، اقتصاد ، زراعت ، حقوق و شبانه میباشد که حدود 4500 تن به شمول 40 درصد دختران توسط 82 استادان مصروف تحصیل اند . پوهنتون فاریاب درساحه 75 جریب زمین در ملکیت وزارت دفاع ملی با هزینه سه میلیون دالر امریکایی در شهر میمنه اعمار گردیده است. دو موسسه تحصیلی خصوصی درخشان و رشاد و سه لیسه خصوصی آیدین ، رشاد و فاطمة الزهرا نیز در کنار موسسات تحصیلی و تعلیمی دولتی فعالیت دارند. مساجد :در این ولایت اضافه از 2300 محراب مسجد موجود است که از آن جمله بیش از 400 محراب مسجد جامع میباشد. بر علاوه مدارسه دینی رسمی، 72 دارالحفاظ در مساجد به شکل غیر رسمی به خاطر تعلیم و تربیه فرزندان کشور فعال است. صنعت: مشهور ترین قالین افغانستان در فاریاب تولید میشود که شهرت جهانی دارد، بیش از 65 فدرصد مردم ولسوالی های چهارگانه ( اندخوی ، قرمقُل ، قُرغان و خانچارباغ) از طریق صنعت قالین امرار معیشت مینمایند . مردم ولسوالی های دولت آباد، شیرین تگاب ، خواجه سبز پوش ، بلچراغ و قیصار نیزقالین بافی میکنند که معروفترین قالین ها بنام علی خواجه ، مَوری و تگاب شیرین یاد میشود. گلیم بافی یکی دیگر از صنعت مرغوب در فاریاب است که بازار گرمى در مارکیت هاى ملی و بین المللى دارد. بندر ترانزیتی آقینه در ولسوالی اندخوی در امتداد راه ابریشم در سرحد مشترک افغانستان با ترکمنستان واقع شده است که از این بندر روزانه صدها وسایط ترانزیتی از ترکمنستان ، ایران ، ترکیه ، امارت متحده عربی ،اروپا و چین اموال تجارتی را به افغانستان انتقال میدهند. قرص دوزی ، خامک دوزی ، موره دوزی ، لنگی بافی ، بافت تکه های گوپیچه یی و تکه های ابریشمی توسط کارگاه های چوبی که از آن چپن برای داماد و شخصیت های ثروتمند ساخته میشد، هرچند این پیشه به رکود مواجه گردیده ، اما با آنهم بازار آن تا حدى خوب مى باشد. حرفه چرمگری که بخشی از پیداوار صنعتی مردم فاریاب بود بخارج از کشور صادر میگردید و قسماً در داخل برای بوت دوزی ، کفش دوزی ، سفره خمیرفامیل ها و غیره کارها نیز استفاده میشد ، اما با وارد شدن چرم های ماشینی و پلاستیکی خارجی، حالا بازار آن سرد شده است. صنعت زرگری ، حلبی سازی، مسگری ، آهنگری، نجاری و کلالی هنوز دراین ولایت رواج دارد؛ اما نسبت به سالهای قبل بازار شان گرم نیست. جواز روغن کشی که از شتر ، قاطر و اسپ برای تولید روغن کنجد ، زغر، پنبه دانه و تخم خربوزه کار گرفته میشود هنوز هم در فاریاب فعالیت دارند ؛ اما به علت واردات روغن های نباتی بیرون از کشور وقیمت بودن کنجد و زغر، این کارگاه ها نیز 70 در صد به رکود مواجه شده اند. زراعت : فاریاب آب وهوای معتدل دارد و 70 در صد باشندگان آن زراعت پیشه اند. حاصلات اضافی از خوراکی شانرا به بازارها عرضه نموده، بقیه ضرویات خویشرا تامین مینمایند. انگور فاریاب بخصوص انگور قیصار، المار ، شهر میمنه ، خواجه سبزپوش و شیرین تگاب شهرت زیادی دارد و در بازار های ولایات شمال حتی به کابل به قیمت بالاتر از انگور سایر ولایات به فروش میرسد. خربوزه و تربوز فاریاب از مزه و طعم خوبی برخوردار است که حتی افغان های مقیم ترکمنستان ، ازبکستان و پاکستان از همین خربوزه با خود مى برند. انجیر ، سیب ، بیهی ، شفتالو، زردآلو، آلو ، آلوی گیلاس ، آلوی مروت، پسته و چهارمغز، از میوه هاى خشک و تازه مشهور فاریاب شمرده میشود. غله جات چون گندم، جو، جوارى ، نخود، ماش ، لوبیا، ارزن ،انواع زیره ، کچالو ، کنجد، پنبه ، تنباکو و زغر محصولات عمده این ولایت را تشکیل میدهد. بادنجان، انواع کدو، شلغم ، زردک ، پیاز ، سیر ، کاهو ، گشنیز، مُلی سُرخک ، نعنا ، تراتیزک ، مرچ و گندنه سبزیجاتی است که در فاریاب کشت میشود و حتی به ولایات همجوار جهت فروش انتقال می یابد. گیاهان : انواع زیره ، اسپرک ، شیرین بویه، هینگ، پودینه،، اسپند، خاکشیر، اصل سوس، بادیان، بارتنگ، بوى مادران ،کاسنى، گل گاو زبان ، بنفشه کوهى وگل بابونه ، ازمشهورترین گیاهان طبیعی و طبی اند که در فاریاب وافر پیدا میشود. نسل گوسفند قره قُل که پوست آن ارزش بالایی دارد بیشتر در فاریاب موجود است وسالانه میلیون ها دالر از بابت صادرات این اقلام در بازار های جهان به افغانستان سرا زیر میشود . حیوانات مشهور اهلی شامل گوسفند قره قُل ، بز ، گاو ، اشتر ، اسپ ، مرکب و قاطر است. حیوانات وحشی : گرگ ، خوک ، روباه، شغال ، خارپشتک ، آهو ، انواع موشهای صحرایی ، موش خُرما، جیره وخرگوش در کوه ودشت های بیکران فاریاب زیاد اند. پرندگان :مرغ ، مرغابی ، کبک، کبوتر، بودنه، عقاب، باشه، باز، بوم، جولی، مینا، قمری،کلنگ، موسیچه، گنجشک، بلبل، ساهره، زاغ، و ده ها نوع دیگراز پرندگان درفاریاب وجوددارند. خوراکی ها و پختنی های مشهور: قابلی ازبکی ، لاندی پلو ، منتوی دیگی و منتوی تندوری، تکه کباب ، بره کباب ، چوپان کباب، شیرماهی،آش چکه یی، آش قاشقوی ، آش پلو ، کچری قروت ، ایشلیکی ( کدو را سوراخ کرده در بین آن گوشت، حبوبات و انواع مرچ و مصاله علاوه نموده در خمیر پیچانده در زیر آتش دفن و پخته مینمایند ) و دو پیازه از لذیذ ترین خوراکی های مردم فاریاب است. جلبی ، حلوای کنجد ، پرورده و تلخان از شیرینی هایى است که در فاریاب تهیه میشود و برای سوغات به دیگر جا ها مىبرند . ورزش: بزکشی یا( اوغلاق) ، پهلوانی ، کشتی گیری و نیزه زنی در فاریاب بسیار معروف است. فوتبال، والیبال، کاراته و کانگفو نیز از ورزشهای مهم در این ولایت به شمار میرود. بازى کرکت نیز به تازگى رایج شده، اما فدراسیونى از این بازى تا حال تشکیل نشده است. در مجموع18 فدراسیون ورزشی در رشته هاى مختلف در این ولایت وجود دارد. 1200 تن در بزکشى، یکهزار تن در فوتبال، یکهزار تن در کاراته عضویت دارند، اما دختران در هیچ نوع ورزشها در فاریاب عضویت ندارند. بزکشى یکى از بازى هاى قدیمى و عنعنوى در فاریاب است که مى توان در زمان قبل از کوتاى 1357 از عبدالرحمن باى بچه، کوچى پهلوان، رییس محمد صالح باى، شمس پهلوان، صوفى حکیم پهلوان، عبدالله پهلوان به حیث چاپ انداز هاى مشهور بزکشى یاد کرد. فعلاً جاى چاپ انداز ها را بیشتر جوانان گرفته اند که مشهور ترین آنها شاه ولى پهلوان،محمد صالح، احمد فرید تغاچى، حیات الله قزلقلى، قاسم پهلوان، روزى بلچراغى، محمد امین، حیات الله قیصارى، حیات الله کوهى، قربان کوهى، یار محمد و گل محمد کوهى مى باشند. عمدتاً بزکشى به مناسبت روز هاى ملى و محافل رسمى و عنعنوى در شهر میمنه مرکز فاریاب با شرکت و شور و هلهله هزاران تماشاچى برگزار میشود. پهلوانان( چاپ اندازان) تنومند با اسپ هاى چابک و قوى خود به مصاف هم میروند و هر کسى که بُز را به دایره حلال انداخت، مستحق نمره میشود و براى آنها پول نقد و تحایف داده میشود. در بازى بزکشى ، اسپ ها رول عمده دارند و هر اسپى که هوشیار و چابکتر بود، سوارى خود را به هدف میرساند و برنده میگردد.


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط 93/9/2:: 8:22 صبح     |     () نظر

جوزجان یکى ازولایات مهم در زون شمال افغانستان بوده و درکتگوری ولایات درجه دوم و درسرحد با ترکمنستان وازبکستان واقع است.این ولایت،غنى ازمنابع گاز بوده و داراى سابقه تاریخى است. جوزجان ازحیث موقعیت جغرافیایی درعرض البلد (36.665) درجه وطول البلد (65.752)درجه قرار دارد.
ارتفاع مرکزولایت ازسطح بحر(380) متروبلند ترین نقطه ولایت ازسطح بحر ولسوالی درزآب با داشتن (1170) مترارتفاع مى باشد. ولسوالی خمآب با داشتن (253) مترارتفاع پایینترین نقطه از سطح بحرمحسوب میشود.
جوزجان، در555 کیلومترى شمال کابل واقع است وولایت بلخ درشرق،فاریاب درغرب وسرپل درجنوب این ولایت قرار دارد .
مساحت این ولایت 14660کیلومتر مربع تخمین زده شده و جمعیت آن، بر اساس احصایی? دست داشته به بیش از 500 هزارتن میرسد .این ارقام برمبنای ایجاد شوراهای انکشافی قریوی توسط ریاست احیاء وانکشاف دهات تخمین شده است،اما آمریت احصائیه جوزجان نفوس این ولایت رابرمبنای نفوس شماری سال 2007  میلادى بیش از 470 هزار تن بیان میکند.
جوزجان ، ازنگاه اقلیم در تابستان بسیارگرم و درفصل زمستان سرد است؛ در تابستان شدت گرما تا 46 درجه ودرزمستان درجه سردی تا منفی 20 الى 25 درجه میرسد. درجه گرمی وسردی هوا درسرتاسر این ولایت در سرما وگرما یکسان است.
150روز آن به اعتبار از اول ماه ثور تا ختم ماه سنبله گرم ، از تاریخ اول  ماه میزان تا ختم ماه عقرب معتدل و قسماً بارانی است. بعد ازآغاز ماه قوس هوا روبه سردی میرود وتا اواخر ماه حوت هوا سرد بوده و در این ایام سردی هوا توام با ریزش برف وباران مى باشد .
ولسوالى ها:                                                                     
جوزجان بر اساس توزیع واحد های ادارى، به11 واحد تقسیم بندى شده است که شامل شبرغان مرکز ولایت و ولسوالی های خمآب، قرقین، آقچه،مردیان،فیض آباد، منگجیک،خانقاه،خواجه دوکوه،قوش تپه ودرزآب میباشد.
اکثر ساکنین جوزجان را اقوام ترکمن وازبک تشکیل میدهند؛ در عین حال اقوام دیگرى مانند تاجک، پشتون،هزاره،عرب،سادات،قزاق وتعدادى محدودخانواده هایى ازقوم پشه یی،جوگی، نورستانى، ایماق، قرغز وبلوچ نیز سکونت دارند؛ اما اکثر ولسوالى هاى این ولایت، ترکمن وازبک نشین است.


آب بندها :
در جوزجان ، دوسربند بنام هاى دریای آقچه ودریای سرپُل وجود دارد .
 این بندها در ولسوالى فیض آباد وشاهراه سرپل- شبرغان واقع اند؛ با آنکه آب بندها، به اثر خشکسالى های اخیر کم شده وبعضاً بدون آب میباشند ؛ اما با آنهم دهاقین از آن به طور وسیع استفاده نموده و زمین هاى زیادى آبیارى مى شود.
کلتور:
تلاش هاى فرهنگى در این ولایت، از سال 1340، با نشر هفته نامه ( دیوه ) وفعالیت مطبعه دولتی رسماً آغاز و تسریع یافت. با درنظرداشت تاریخ گذشته جوزجان، این ولایت با پیشینه های تاریخی خویش یکی ازولایات باستانی افغانستان محسوب میگردد.
فعلاً درعرصه فعالیت های رسانه یی تلویزیون ملی ، آیینه ،باتور، رادیوهای موج اف ام ارمغان ، آسایش ، درمان ،غزل ،بوستان ، ملی ، ونشریه های چاپی جوزجانان ، گوراش ، حکومت وشهروند ، پیام الفت ، الایمان، گلستان سواد ، مجله جوزجانان ، صدای زن ، نوای کهسار ، خط خطی ، بیان نو ،ایزگو تویغوومطبعه دولتی ، مطبعه اقبال ومطبعه جوانان شجاع وسه شبکه کیبلی به نام های آقچه کیبل ،آسمان سیتی کیبل وجهان نما کیبل فعالیت دارند.
علاوه بر نهاد های مدنی چون انجمن فرهنگی اشراق ، اتحادیه ملی ژورنالیستان ، انجمن ظهیر الدین محمدبابر، انجمن مخدوم قلی فراغی ، انجمن راه نو ، انجمن سینماگران ،اتحادیه معلمین ، اتحادیه متقاعدین ،اتحادیه هنرمندان ،انجمن شهدا ومعلولین ، انجمن رفاه وبهزیستی زنان ، انجمن فرهنگی راه سبز ، شورای جوانان ، شورا های جوانان و زنان حزب جنبش ملى ، شورای آسیب دیدگان ولسوالی های درزآب وقوش تپه نیز فعالیت دارند وگاهی محافل مختلف را در رابطه به کاربخش های مربوط دایر مینمایند.
با ایجاد فصل جدید (دوره حاکمیت رییس جمهورکرزى)،جوانان این ولایت نیز به مطالعه رو آورده اند. در جوزجان علاوه بر کتابخانه عامه ، کتابخان? ریاست اطلاعات وفرهنگ، برخه کتابخانه ها در مکاتب  وموسسات تحصیلات عالی نیز وجود دارد که مردم از آنها، براى مطالعه استفاده مینمایند.
علاوه برکتابخانه ها، تعداد زیادى از کورس های آموزشی خطاطى و آموزش مسلک ژورنالیزم نیزوجود دارد، که صدها شاگرد اکنون در آن آموزش مى بینند.
با آنکه مردم، با به میان آمدن سامان آلات موسیقى مدرن و جدید؛ از موسیقى محلى فاصله  گرفته اند؛ اما اخیراً دوباره همان موسیقى محلى و سابقه، مورد توجه قرار گرفته است  ودر مورد ترویج موسیقی محلی کورسی به نام ایدن درشهر شبرغان به فعالیت آغاز نموده که بیش از پنجاه شاگرد درآن آموزش مى بینند .
آبدات تاریخى:
موجودیت ساحات وآثارارزشمند تاریخی وباستانی ازقبیل طلا تپه، یمشک تپه، بالاحصارشبرغان ، مقبره حضرت ابن یمین شبرغانی،بقایای بنای تاریخی قلعه چغچی وبالاحصارآقچه، بر تاریخى بودن این ولایت شاهدى میدهد.
طلا تپه  درپنج کیلومتری حاشیه شمال شهر شبرغان که 22 هزار اثر مکشوفه مطلای آن از بینظیر ترین آثار تاریخی در جهان میباشد و بیانگر آن است که جوزجان در قدیم نیز از ساحات بسیار مهم و محل تلاقی  فرهنگ ها و تمدن های بشری بوده که  جزوی از افتخارات بزرگ و تاریخی مردم  افغانستان به شمار میرود .
چگونگی کشف طلاتپه :
هیئت مختلط باستان شناسی افغانستان وشوروی سابق سال های زیادی را به کاوش محلات باستانی باخترسپری کردند .
این هیئت کارنخستین شان را درسال 1969 میلادى درپنج کیلومتری شرق شهرشبرغان آغاز نمودند .
هیئت10 سال تمام درین ساحه بکار ادامه داد و کار آنها درزمستان سال 1979 میلادی به پایه اکمال رسید.آنها طی کاوش های ده ساله توانستند هفت قبررا کشف کنند که نسبت محدودیت های زمانی شش آن حفر گردید .
تمامی اجساد به استثنای جسدقبرسوم درحالتى قرارداشت که تخته به پشت و روبه بالاافتاده وصرف قبرسوم را موش ها کاویده وجسد مدفون درآن ازبین رفته بود.
اسکلیت های این قبورسلامت ساختمانی شان را به اثرافزایش رطوبت رفته رفته باخته بودند، اما جمجمه همه شان ازشکست وریخت پوشش قبورآسیبی نپذیرفته بودند.
از تعریف مقدماتی قبورکه درطلاتپه کشف شده اند چنین برمی آایدکه درقبراول جوان بین سنین 25 تا 30، درقبردوم زنی بین سنین 30 تا 40 ساله ، درقبرسوم زنی بین سنین 18 تا 25 ساله ، درقبرچهارم مردی به عمر30 ساله ، درقبرپنجم زنی بین سنین 15 تا 20 ساله ودرقبرششم زنی بین سنین 25 تا 35 ساله دفن شده بودند .
آثاربدست آمده ازقبرها میتوانند برای تعیین جنسیت افراد کمک کنند زیرادرآن روزگاررسم براین بوده که درقبرمردان اسلحه جنگی ودرقبرزنان لوازم آرایش، عطریات ووسایل زینتی میگذاشتند .
درنتیجه کاوش قبرها گنیجنه های طلایی نیز کشف شده است که شامل تاج ، قوچ ، گردنبند ، گوشواره ، شلشله، سکه ها ، پای بند یا پای زیب ، شنگوله ،بشقاب ، صندوقچه آرایش ، مرتبان پوش دار، شانه عاج ، چوب دست ، کمربند طلایی مردانه ،پوش طلایی خنجر و شمشیرقبضه طلا بوده است.
 دولفین مروارید چشم , الهه خال پیشانی بال دار, الهه خال پیشانی دار, الهه اناهیتا, هیاکل رب النوع , شراب ودخترپادشاه نیز از جمله این کشفیات بوده و همه اجساد متذکره با البسه قیمت بها دفن گردیده بودند ودرلباس هرکدام آنها 2500 تا 40  هزار پارچه طلایی بکاربرده شده بود .
مانند ساحه طلا تپه شهر شبرغان که در حفریات سال های 1356 و1357 هجری شمسی بیش از 22 هزاراثر مطلای بی نظیر متعلق به عصر کوشانی ها به دست آمده است.
تپه های دیگری از قبیل چهل مرد تپه , جهود تپه , قزانچی تپه , قربان شیخ تپه ,جیره تپه ,یلپاغ تپه ,مردان تپه , التی باتمان تپه ,بوری لیک تپه , کته تپه , سالمزان تپه ,چونگک تپه , افغان تپه , مغل تپه ,زرتپه , ییل تیگیر مان تپه , اندلی تپه و تپه های دیگر در زمین های هموار وکشتزار هاى این سرزمین موجود است که احتمال دارد مانند طلا تپه باستان , این تپه ها نیز آثار ارزشمند تاریخی را در بطن خود داشته باشد.
به استثنای طلا تپه که مورد کاوش های علمی قرار گرفته و آثار بدست آمده آن در محراق توجه باستان شناسان جهان قرار دارد در مورد بقیه ساحات ذکر شده تاکنون تحقیقات وکاوش صورت نگرفته است.
مدارس ومساجد تاریخی چون مدرسه حضرت ابن یمین شبرغانی، مدرسه دینی ابوسلیمان جوزجانی، مسجد ومدرسه ده عزیزان درولسوالی خانقاه و زیارت علم لیک بابا درولسوالی منگجیک از اماکن دینى است  که پیشینه های علمی وفرهنگی مردم جوزجان را نیز بیان میکند.
تاریخچه جوزجان :
جوزجان یا جوزجانان که معرب گوزگان وگوزگانان است در قدیم یکی از ولایات خراسان بزرگ به شمار میرفت .
پروفیسرمینورسکی شرق شناس معاصراین نام را منسوب به " جوز " معرب " گوز" به معنی چهار مغز میداند.
داکتر ذبیح الله صفا بدون ذکرماخذی در مورد وجه تسمیه گوزگان یا گوزگانان معتقد است که این نام ماخوذ از( گوزک به فتح گ )نام زن وخواهر هوشنگ ابن فراوک بن سیامک بن میشی ابن کیومرث ملقب به پیشداد است.
به روایت دیگر, به استناد این بیت شاهنامه فردوسی :
دگرگوزگانان فرخنده جای ---- نهادست نامش جهان کدخدای
گوزگانان نامی است که گویا افراسیاب از شاهان سلسله پیشدادی بر این شهر گذاشته است .
به قول مولف کتاب  اشکال العالم  (قرن 4 هجری) جوزجان نام ناحیتی است که  یهودیه  ، شبرغان ، استلخ ، کندرم ، انبار و آسان از شهر های آن به شمار میرفت. به نوشته  هیوان تسنگ سیاح معروف چینی  ( حدود 630 میلادی ) مساحت جوزجان  از شرق تا غرب  (500 لی ) معادل 288 کیلومتر و از شمال تا جنوب (1000لی ) معادل 576 کیلومتر وسعت داشته .موصوف  جوزجان را به زبان چینی  (هوشی کین ) ضبط نموده گفته است  که جوزجان دارای کوه ها  ودریاهاست، و آبش گوارا  و شیرین است .
 همچنان فرخی سیستانی  قصیده سراى  نامدار در بارسلطان محمود غزنوی ، هزار سال پیش از امروز در قصــــــیده  معـــروفی  که با مطلع :   « مرحبا ای بلخ بامی همراه باد بهار» آغاز میشود . شــهر های زیبا ، سبزه زارهای پرطراوت ، تاکستان های سبز و خُرم ، دشت های پر گل و لاله زار های دلربای  گوزگانان را بر گل و باغ و بهار بلخ ترجیح داده با دلبستگی  عاشقانه به طبیعت زیبای گوزگانان میگوید :
     بلخ بس خوبســـت لیکن بلخیان را بــاد بلخ                مرمرا با شهر های گوزگانانســـت کار
     نو بهار بلخ را بر چشـــــم من حشمت نماند                  تا بهار گوزگانان پیش من بکشــود بار   
     باغ و راغ و کوه و دشت  گوزگانان  سر بسر               حله دو روی را ماند ز بس  نقش و نگار
     بیشـــه های گرزیوان از لاله زارو شـــنبلید                 گاه چون بیجاده گردد گاه چون زرعیار
     گل همی گل گرددوسنگ سیه یاقوت سرخ                  زین بهار سبزه پوش تــازه روی آبـــدار
موزیم :
صرف درتعمیرولایت جوزجان یک موزیم کوچک دارد که در آن تصاویرشاهان گذشته , برخی ازشاعران و آثارمکشوفه طلاتپه موجود است بعضى اوقات مهمانانى که خارج ازولایت به شهرشبرغان سفرمیکنند ازاین موزیم کوچک بازدید میکنند .
مشاهیر:
ولایت تاریخى و باستانى جوزجان ؛ از گذشته هاى دور تاکنون، شخصیت هاى مهم و مشهور اجتماعى و رجال برجسته علمى و سیاسى را در خود پرورش داده و خاستگاه علم و هنر و ادب کشور بوده است. که مشت نمونه خروارازچند تن این مشاهیرنام برده میشود.
ابوسلیمان جوزجانی , ابوعبید جوزجانی , الحاج مولانا سید غیب الله غیبی , دولت گیلدی فدایی , میرمحمد امین قربت , قاری بیک مراد غربت , الحاج ملاعابد نظرمشهوربه خلیفه قزل ایاق , غلام محمد خدیم , محمد کریم نزیهی مشهوربه جلوه , مولوی عبدالرشید جوهری , ملاقربان نیاز, قاری محمد عظیم عظیمی ، ملااکه شبرغانی مشهوربه ابن یمین , میرمحمد اکبرصابر, محمد صدیق مخفی , مولوی عبدالرزاق , مخدوم قلی فراغی , ملانا اذنب شبرغانی وخدیجه جوزجانی میباشند که شماری ازاین افراد دربخش ادب وفرهنگ دارای آثار فراوانى هم هستند.
رسانه ها :
کاررسانه ها بعدازتشکیل حکومت موقت و حکومت انتقالی وانتخابی درجوزجان سیرصعودی داشته است .
قبل ازحکومت حامد کرزی صرف دو نشریه بنام های جوزجانان وگوراش نشرات داشت، ولی بعدازسقوط حکومت طالبان رسانه های زیادی اعم دربخش صوتی , تصویری وچاپی نشرات خود را آغازکردند .
نخستین تلویزیون غیردولتی به سطح جهان ازولایت جوزجان نشرات خود را آغازنمود واین تلویزیون کارنشراتی اش را درسال 1382 به نام آیینه به راه انداخت. بعد از آن نشریه های چاپی دیگری بنام چلوصاف , نوای کهسار, پیام الفت , ایزگوتویغو, گلستان سواد , خط خطی , صدای زن , مجله جوزجانان , رادیوهای اف ام ارمغان , بوستان , آسایش , سرایش , آیینه , رادیوی ملی , درمان , غزل وتلویزیون باتور به نشرات پرداخته اند.
معارف:
جوزجان،نسبت به شمارى از ولایات دیگر، در بخش معارف پیشتاز بوده ؛ جنگ هاى تحمیلی چند دهه اخیر، نتوانسته است به سیستم تعلیم و تربی? این ولایت خساراتى وارد نماید. مکاتب، در تمام ولسوالى های این ولایت فعال بوده ومشکل جدى دراین راستا وجود ندارد .
در سطح جوزجان 375 مکتب به شمول 3 انستیتیوت ویک موسسه تربیه معلم وجود دارد، که  بیش از175هزار شاگرد به شمول42 درصد دختر توسط اضافه ازچهار هزار معلم تدریس میشوند.
پوهنتون جوزجان  در سال 1380 تاسیس شده و اکنون سه هزار محصل در پوهن?ى هاى تعلیم و تربیه، اقتصاد ، انجنیری ساختمانی , کمپیوترساینس , علوم اجتماعی , تکنالوژی کیمیاوی وجیولوجی ومعدن مصروف تحصیل اند، که 40 درصد شانرا دختران تشکیل میدهند.
 
منابع طبیعى:
در جوزجان بیش از 140 حلقه چاه گاز طبیعى وجود دارد، این چاه ها در وقت موجودیت اتحاد شوروى سابق حفارى شده بود و قواى شوروى  این چاه ها را در وقت ترک کردن افغانستان در دهه 1360 مسدود نموده بودند.
فعلاً 36 حلقه آن فعال است که از آن چهار هزار خانواده و صد ها دکان و داش هاى خشت و چونه پزى در شبرغان در بدل پول مناسب استفاده مى کنند.
همچنان کار فعال سازى هشت  حلقه چاه دیگر در مربوطات ساحات جرقًدوق ویتیم تاق شبرغان، در ماه ثور 1392 از سوى وزارت معادن افتتاح گردید. کار این پروژه توسط یک کمپنی نفتی تُرکی به پیش برده میشود و قرار است که در سال 1393 شهریان شبرغان ومزارشریف از آن استفاده نمایند. این بخش پروژه را بانک انکشاف آسیایی تمویل مینماید.
وزارت معادن میگوید که هر چاه 260 هزار متر مکعب گاز در 24 ساعت تولید میکند و در کنار آن یک دستگاه سلفر در ساحه جر قُدوق نصب میشود که گاز از پایپ لاین و این چاه ها به دستگاه انتقال گردیده و بعد از تصفیه توزیع میشود.
صنعت:
در ولایت جوزجان؛ در پهلوى کلالى و پوستین دوزى، مسگرى، زرگرى , قالین بافی , گلیم بافی , نمدبافی و خامکدوزى نیز از صنایعى اند که یک تعداد مردم در آن مصروف اند.
صنعت قالین و گلیم بافى به مردم ولسوالى هاى آقچه ، منگجیک , مردیان , فیض آباد , قرقین , خماب وخواجه دوکوه مربوط میشود؛ اکثر زنان این ولسوالی ها قالین وگلیم بافى را یاد دارند و بیشتر خانواده ها مشکلات اقتصادى شان را، از این طریق رفع میکنند.
قالین آقچه و بیت مشهورى تحت مطلع (بیا بریم آقچه قالین ببافیم تخته، تخته) بر اصالت و قدامت این صنعت دلالت میکند. این نوع قالین ، ارزش بیشتر دارد و در کنار سایر قالین ها به خارج نیز صادر میشود.
صنعت خامکدوزى نیز در ولسوالى هاى فوق الذکر، تا اندازه رایج است و زنان در قریه ها؛ دستمال، چادر، لباس، شال سر، کلاه یخن و...، مى دوزند و هرچند هنوز بازار مناسب خارجى براى  این صنایع دستى ایجاد نشده؛ اما  در بازارهاى منطقه از رونق فراوان برخوردار است.
کلالى نیز یکى ازصنایع مهم این ولایت است و از زمان هاى بسیار سابق، یعنی اززمان سلطنت ابومسلم خراسانی مروج بوده است.
همچنان زرگران جوزجان ، در گذشته ها بسیار نامدار بودند و در ساختن مواد زینتى مختلف دست باز داشتند؛ اما اکنون این صنعت در حالت رکود قرار دارد.
مسگران نیز از شهرت خوب برخورداراند؛ مسگران و آهنگران ، هم اکنون وسایل نجارى و سامان آلات دیگر مانند بیل، کلند، تیشه، رنده، مارتول، جبل، دیگ، کاسه، آفتابه، لگن و...، میسازند و وضعیت قبلى خود را حفظ کرده اند.
اما وضعیت صنعت بعد از سى سال گذشته، آهسته آهسته کمرنگ شده و ارزش خود را از دست داده است .
زراعت :
جوزجان باداشتن ساحات وسیع زراعتی در شمال کشور یکی از ولایاتی زراعتی محسوب میگردد که هفتاد درصد مردم ان مصروف مالداری وزراعت اند.
درمربوطات این ولایت بیش از  215 هزار  هکتارزمین زراعتی وجود دارد، از اینکه این ولایت منبع اب زراعتی ندارد،قسمت اعظم این زمین ها بدون کشت باقی میماند.
آب زراعتی جوزجان از ولایات بلخ وسرپل تامین میگردد که به این ترتیب زارعین ولسوالی های آقچه , مردیان , خانقاه ,فیض آباد و منگجیک از آب دریای هژده نهربلخ  وزارعین ولسوالی خواجه دوکوه و جمعى از دهاقین قریه هاى شهرشبرغان ازآب دریای سرپل استفاده میکنند.
آب زراعتی ، دهاقین ولسوالی های قرقین وخماب ذریعه آبکش ها از دریای آمو تامین میگردد .
 ساحات زراعتی ولسوالی های درزآب وقوش تپه، للمی کاری بوده، این دو ولسوالی به جز از سیلاب ها , آب برف وباران کدام منبع آب زراعتی  دیگرندارند.
اقلام عمده کشت زارعین این ولایت راگندم , جو , جواری ,زغیر ,باجر, ماش , نخود ,زیره و... تشکیل میدهد.
 علاوه بر آن، پرورش  24  نوع انگور ازقبیل کشمشی سیاه , کشمشی سفید , حسینی , چال سفید , چال قره , تایفی , شورتاک , خلیلی سفید , خلیلی سیاه , علمن تویدی , ات ایمچک , شهابی سفید , عاقلی , خرمایی ,گردک , لعل یکدانه , پسته نفیس , حارجی فخری ,جنتی ,هاب , قزل هابک , مسکه یی , شهابی سیاه , شکر انگور وغیره معمول بوده و از لحاظ تولید محصول باغداری وپالیز از شهرت خوب برخوردار است .
اما درپهلوى انگور میوه هایى همچون زردآلو، شفتالو، ناک، بادام، چهارمغز، آلوبخارا، سیب، آلو گیلاس  , آلوبالو , قرآلو و میوه هاى دیگر نیز زیاد است. زمین هاى جوزجان حاصلات پیاز، تربوز، خربوزه، بادرنگ , تره  ودیگر حبوبات و سبزیجات نیز میدهد و آب و هوایش براى این حاصلات، بسایر مساعد است.
با آنکه برخى کارهایى در بخش زراعت در جوزجان  صورت گرفته؛ اما اگردر این راستا مورد توجه بیشتر قرار بگیرد، میتوان گفت که سطح مشکلات اقتصادى دهاقین جوزجان  پایین خواهد آمد و حاصلات ان علاوه بر داخل کشور، به بازارهاى خارج نیز عرضه شود.
در حال حاضر اقلام عمده صادراتی این ولایت رابا استفاده از محصولات زراعتی قالین , گلیم , هینگ , شیرین بویه , پوست قره قل وسمارق وحشی تشکیل میدهد.
 
ورزش:
مردم جوزجان ازسالهاى طولانى به اینطرف سرگرم بازى هاى عنعنوى چون ، بزکشى،پهلوانى، سگ جنگى ، مرغ جنگى ، شترجنگى ، میله سمنک ، میله هاى نوروزى ، رقص وپایکوبى , چوب بازی وغیره عنعنات رادرخودپروانده اند وبه همین منوال ادامه دارد.
 ورزش نیز مانند ولایات دیگر در جوزجان از سابق رواج داشته است؛ بازى هاى سابق که اکنون تا حدى  در این ولایت به باد فراموشى سپرده شده، توپ دنده ، اکوبکو، سنگ اندازى و چشم پتکان بودند که سابق در جوزجان  به ویژه در ولسوالى هاى زیاد مروج بود؛ اما با آمدن بازى هاى نو و عصر جدید، بازى هاى عنعنوى رنگ باخته و اکنون مانند سابق اجرا نمیشود.
علاوه بر این، اکنون 17 فدراسیون ورزشى درجوزجان فعال است که بیش ازپنج هزارتن ازبازیکنان ذکور واناث، در آن مصروف ورزش هستند.

 زن زیبا در جوزجان گلوله باران شد .


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط 93/8/27:: 2:34 عصر     |     () نظر

ولایت سرپل در زون شمال کشور موقعیت دارد، سابق یک ولسوالى ولایت جوزجان بود و درسال 1367 به سطح ولایت ارتقا کرد. این ولایت از هفت ولسوالى( کوهستانات، سوزمه قعله، سنچارک، گوسفندى، صیاد و بلخاب) تشکیل گردیده و مرکز آن نیز سرپل میباشد.
ولایت سرپل در بین  35 درجه و 30 دقیقه شرق، 36 درجه و 13 دقیقه شمال، 66 درجه و 30 دقیقه شرق و 65 درجه و 2 دقیقه شرق موقعیت دارد و از سطح بحر 640 متر ارتفاع دارد.
این ولایت در شمال با ولایت جوزجان، در شرق با بلخ، در جنوب با غور و بامیان ، درغرب با فاریاب و در جنوب شرق با ولایت سمنگان همسرحد است.
 ولایت سرپل در 603 کیلومترى کابل موقعیت دارد و از ولایات درجه سه کشور شمرده میشود. این ولایت از بابت ساختار جغرافیوى یک منطقه کوهستانى کشور خوانده میشود که 75 در صد زمین آن از کوه ها ومتباقى آن از زمین هاى هموار تشکیل گردیده است.
مساحت سرپل 16385 کیلومتر مربع است و اقوام باشندگان آن از ازبک، پشتون، تاجک، هزاره، بلوچ، ایفاق و بعضى اقوام دیگر افغانستان تشکیل شده که 94 درصد آن در قریه جات و متباقى آن در شهر زندگى دارند.
سرپل از ولایات است که   معادن نفت و مس در آن بیشتر است.
واحد هاى ادارى:
ولایت سرپل به شمول مرکز از هفت واحد ادارى تشکیل شده است که عبارت است از :
سرپل ( مرکز)، کوهستانات، سوزمه قعله، سنچارک، گوسفندى، صیاد و بلخاب


اقتصاد و تجارت:
 
روند اقتصادى سرپل هنوز هم تاحدى توقع پیشرفت نکرده و هنوز هم مشکلات اقتصادى مردم از طریق کشت و زراعت حل میگردد و تجارت هنوز هم  شکل سابقه و دهاتى دارد.
ولایت سرپل در گوشه شاهراه بزرگ شمال موقعیت دارد که از اثر آن وضعیت تجارتى نیز در آن از رشد باز مانده است.
 
بازار مرکز سرپل از چند دکان و مارکیت کوچک و بزرگ تشکیل شده که یک ولایت مصرفى ولایات شمال به ویژه شهر مزارشریف خوانده میشود. بخش اعظم مواد فروشى این بازرا از محصولات زراعتى قریه جات و مناطق دور دست تهیه میشود.
 
اما اخیراً یک سلسله امیدوارى ها پیدا شده که وضعیت اقتصادى و تجارى  این ولایت با استخراج معادن نفت پیشرفت خواهد کرد.
 
دریا ها و بند ها :
دو دریا موسوم به تور و سپین در سرپل جریان دارد که زمین هاى زراعتى از آن آبیارى میشود.
در فصل زمستان آب این دریاها کمى خوب ؛ اما در فصل تابستان که نیاز به آبیارى زمین هاى زیات میشود، کفایت نمى کند.
کار روى سیستم قطریى آبیارى زمین نیز در این ولایت جریان دارد و اگر تطبیق گردد، پس بخش زیاد زمین هاى خاره سرسبز خواهد شد.
زراعت :
 
 هر چند کوها و تپه هاى خاکى در این ولایت وجود دارد ؛ اما زمین هاى زراعتى و هموار نیز در آن  موجود است.
در مجموع 111000 هکتار زمین زراعتى ، 50000 هکتار زمین آبى ، 60000هکتار زمین للمى و 18000 هکتار باغات در این ولایت وجود دارد.
 مزارع گندم، جو ، جوار، انگور، زغر، کنجد ، خربوزه و تر بوز در این ولایت وجود دارد؛ اما علاوه بر آن بخش مالدارى نیز در این ولایت رشد کرده و برخى بیشتر مردم دهات نیازى اقتصادى خود را از نگهدارى   گوسفندها  مرفوع میسازند.
 
 معادن:
ولایت سرپل داراى مواد نفت و معادن میباشد. ظرفیت چاه هاى موجود نفتى در این ولایت 2،8 میلیون متر مکعب تخمین شده است.
چاه هاى مشهور نفتى این ولایت عبارت است از :
 
  معدن نفتى انگوت که 15 نقطه تفحصاتى استخراجى دارد. معدن نفت قشقرى که 10 نقطه تفحصاتى استخراجى  دارد.معدن آق دریا که 8 نقظه تفحصاتى استخراجى دارد و معدن بازار کمى نفتى  که 8 نقطه تفصحاتى استخراجى دارد.
 
کلتور:
 فعالیت هاى کلتورى و فرهنگى در ولایت سرپل نسبت به سایر ولایت کمرنگ است.  هر چند بخش رادیو تلویزیون ملى در این ولایت فعالیت دارد ؛ اما نمایندگى هاى رسانه هاى دیگر در این ولایت صفر است ؛ اما یکتعداد رسانه ها  و نهاد هاى محلى در این ولایت فعالت دارد.
 
در این ولایت علاوه بر تلویزیون ملى، برنامه هاى تلویزیون هاى طلوع ، اریانا و شمشاد نیز در این ولایت دیده میشود.
 
علاوه بر آن یک رادیو محلى موسوم به بانو نیز دراین ولایت فعالیت دارد. علاوه بر رادیو یکتعداد گاهنامه ها چون پیام شورا، سیماى زن، آینه زن، امبیر و سرپل نیز در این ولایت فعالیت دارد.
 
اتحادیه کلبه سبز، کهکشان  و نهاد قلم از نهاد هاى است که از آن نام گرفته میتوانیم .
 
 معارف:
 
 به اساس معلومات ریاست معارف سرپل، در این ولایت 389 باب مکتب فعال  و 160 هزار شاگرد که 40 درصد آن د ختر است، مصروف فراگیرى تعلیم در آن مییباشد.
امور تدریسى این تعداد مکاتب توسط 3500 معلم قرار دادى و اجیر پیش برده میشود.
علاوه بر آن 18 باب مدرسه دینى، یک مرکز تربیه معلم با داشتن پنج بخش در پنج ولسوالى هست، پنج مکتب مسلکى ( دو باب مکتب زراعت، یک باب مکتب مواد برقى، بازسازى و نفت ) میباشد.
یک لیسه خصوصى به نام راه دانش نیز در سرپل فعالیت دارد.
 
 همچنان پوهنتون سرپل با فعال شدن پوهنحى تعلیم و تربیه از سال گذشته آغاز به فعالیت کرده است.
اخیرا کارهاى اعمار یک پوهنتون خصوصى موسوم به امیرشیرعلى نوایى نیز در این ولایت آغاز گردیده است.
 
مشاهیر:
ابومسلم خراسانى، امام یحی، الفریخون، ابوعبیدجوزجانى، مولانا خدیم، اسماعیل بلخى، منهاج السراج، قارى عظیم، سیف الدین نورى، سید میر حسینى و ...
 
  بازى ها:
ولایت سرپل علاوه بر آن که در ده سال گذشته از پیشرفت هاى مختلف به عقب مانده، در بخش بازى هاى نیز به عقب مانده است.
در این ولایت علاوه بر بزگشى ، بازى هاى خوسى، بیدى، چهارمغز ... و دیگر نیز  مروج است ؛ اما علاوه بر آن بازى فوتبال نیز شایقین زیاد دارد و کلپ هاى سپورتى در این ولایت دیده میشوند.

بلخاب


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط 93/8/27:: 12:28 عصر     |     () نظر
<      1   2   3   4   5   >>   >