سفارش تبلیغ
صبا ویژن
دانش
خدای جنگ -- بی 52

هواپیمای بمب افکنB-52، بمب افکنی دور برد و در کلاس سنگین وزن است که می تواند گونه های مختلفیاز ماموریت ها را به انجام برساند. این هواپیما قادر به پرواز در سرعت های بسیاربالا، البته زیر سرعت صوت و در ارتفاع بالغ بر50000 پاپرواز بوده و توانایی حمل بمب های هسته.ای یا اتمی و همچنین بمب های معمولی را نیزدارد.

هواپیمای بی 52 برای مدت بیش از 35 سال تنهابمب افکن دارای سرنشین سنگین وزن ایالات متحده بوده است. این بمب افکن، قادر بهپرتاب و شلیک بیشتر سلاح های موجود است و حتی بدین صورت، امید آن می رود که پس از بهروز ساختن سیستم های ایونیکی و پیشرانه ها و دیگر قمست های آن، این هواپیما تا سال2045 نیز در خدمت باشد. البته این بمب افکن آمریکایی را BUFF که مخفف عبارت Big Ugly Fat Fellow وبه معنای مرد چاق گنده زشت است، نیز می نامند. اولین مدل هواپیمای بی 52 در سال1952، اولین پرواز خود را انجام داده و مدلB آن نیز در سال 1955 وارد خدمت گشت. به طور کلی 744 بمبافکن بی 52 ساخته شده و آخرین گونه آن نیز که مدلHنامیده میشود، در سال 1962 تحویل شد. این بمب افکن استراتژیکی، دارای بردی برابر با14160کیلومتر است که از این رو، هواپیمایی میان قاره ای یاکانتیننتال گفته می شود. البته این برد، در حالت بدون سوخت گیری هوا به هوا اندازهگیری شده است، و در غیر این صورت، برد این هواپیما، با سوخت گیری هوا به هوا میتواند نا محدود باشد. در این هواپیما، از مدل جی به بعد تغییراتی در شکل بدنه مانندکوتاه تر شدن سکان عمودی یا همان پایدار کننده عمودی آن داده شد.

این بمب افکن سنگین ساخت شرکت بوئینگ بوده و از هشت موتورتوربوفن پرات اند ویتنیTF-33هر یک با قدرت کشش بیش از 7000کیلوگرم بهره می برد. بالاترین سرعتی که این هواپیما قادر به دستیابی به آن است،حدود 0.8 ماخ بوده که معادل 930 کیلومتر بر ساعت نیز می باشد. هدایت این هواپیمای بمبافکن بر عهده 5 خدمه بوده که سیستم صندلی خدمه ها، از توانایی اجکت یا پرتاب کردندر مواقع خطر نیز برخودار است. لازم به ذکر است که قیمت تمام شده این هواپیمای غولپیکر، حدود 53.4 میلیون دلار می باشد.

مشخصات

نوع کاربرد: بمب افکن سنگین
تعداد خدمه: 5 نفر (1 نفر فرمانده، خلبان،افسر رادار،نویگیتور،افسر جنگ الکترونیک)
شرکت سازنده: بخش نظامی بویینگ
اخرین قیمت:53.4 میلیون دلار
قوای محرکه: 8 عدد پرات اند ویتنی مدل TF33-P-3/103 توربوفن با تراست 17000 پوند در هر کدام
طول:48.5 متر
عرض:65.4 متر
ارتفاع:12.5 متر
وزن خالی:83250 کیلو گرم
حداکثر وزن:219600 کیلو گرم
حداکثر سرعت:0.86 ماخ یا 930 کیلو متر بر ساعت
حداکثر ارتفاع پروازی: 50000 پا
حداکثر برد: 8800 مایل یا 14160 کیلومتر
تسلیحات: 31710 کیلو گرم انواع بمب ،مین، موشک
تاریخچه: اولین پرواز در 15 اپریل 1952 و اولین پرواز مدل A ان در 5 اگوست 1954 و در مدل B در 25 ژانویه 1955 و در مدل C در تاریخ 9 مارچ 1956 انچام گرفت و تا به حال 744 فروند از ان ساخته شده است
نکته ای اضافی: در مورد این هواپیما چیزی که قابل توجه است در مورد مقدار سوختی است که در بالهای ان قرار دارد که در حالت خالی نوک بال ها به حددی با لا است که یک انسان با قد نسبتا بلند نمی تواند با نوک انگشت دست هم ان را لمس کند ولی در حالت پر وقتی از زیر نوک بال رد می شود باید مواظب سر خود باشد
__________________

کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط 86/10/11:: 3:47 صبح     |     () نظر
اف 111


جنگندهاف-111، نتیجه تحقیقات گسترده مؤسسات هوافضایی آمریکا چون ناسا و شرکت های مشهورهواپیماسازی بود که سالها بر روی طرح هواپیماهایی با بالهایی متغیر برای سرعت هایمختلف پروازی و استفاده از مزیت های هر دو نوع بال، یعنی بال معمولی و پسگرا کارکرده بودند.

اینهواپیما، یک جنگنده چند منظوره و یک بمب افکن سبک، چه برای نیروی دریایی چه براینیرو ی هوایی آمریکا به شمار می رفت که قادر به پرواز در سرعت های مافوق صوت نیزبود. در ابتدای انجام تست ها و آزمایش های اولیه، موتورهای هواپیما به شدت با مشکلوامانده شدن و استال کردن مواجه بودند که دلیل عمده آن، طراحی ناکارآمد ورودی هایموتورهای آن بود که سرانجام، پس از یک دوره انجام تحقیقات بر روی انواع ورودی، مشکلموتورهای این هواپیما نیز به خوبی مرتفع شد. هواپیمای اف-111، جنگنده ای با بال هایمتغیر است، بدین معنی که زاویه بال های آن، در طی شرایط مختلف پروازی، از 16 درجهتا 72 درجه قابل تغییر است.

از سالها پیش، محققان دریافته بودند که بال های معمولی بدون عقب گرایی، دارای ویژگی هایمناسبی برای پرواز در سرعت های پایین و انجام نشست و برخاست های بی نقص بوده و بالهای پس گرا نیز، برای سرعت های زیاد، بی نظیر می باشند. در نتیجه همیشه بال جنگندهها با ترکیبی از این دو نوع طراحی می شد. تا جایی که تفکر بر این شد که سیستمیطراحی شود که قادر باشد با توجه به شرایط پرواز، به طور خودکار زاویه بال ها راتنظیم کرده و بدین گونه توانایی های فراوانی به جنگنده عطا کند. نتیجه، همان سیستمبال متغیر بود که این سامانه، علاوه بر گران بودن، دارای وزن زیادی نیز هست و اینوزن را به کل وزن برخاست هواپیما اعمال می کند که خود یک نقص به شمار میآید.



درشرایط برخاست که حداکثر نیروی برا لازم است، بال ها تماماً رو به جلو باز شده وبیشترین برا را تولید می نمایند. با افزایش سرعت، بال ها به تدریج بسته شده و برایسرعت های بالا، سازگاری لازم را پیدا می کنند. از مشهور ترین هواپیماهای بال متغیر،می توان به هواپیمای اف-14 تامکت آمریکایی و سوخو-24 فنسر روسی اشاره کرد. طرح قرارگرفتن دو خلبان این هواپیما، به صورت کنار هم، مانند هواپیماهای مسافربری است کهبدین گونه، از کپی آلات پروازی برای هر دو خلبان در دو کابین جلوگیری شده و تماس دوخلبان نیز آسان تر خواهد بود. صندلی نجات این هواپیما به صورت کپسولی است و قابلیتباز شدن در هر شرایط سرعت و ارتفاع و حتی زیر آب را نیز دارد. این کپسول که حاوی هردو خلبان است، پس از به آب افتادن روی آب شناور می ماند.
اینهواپیما، حتی بدون استفاده از مخازن سوخت خارجی و تنهابا سوخت داخلی خود، دارایبرد فوق العاده زیاد به میزان 4.000 کیلومتر است که این میزان، با اضافه کردن مخازنسوخت در بیرون افزایش نیز می یابد. اف-111، قادر به حمل دو بمب اتمی معمولی وتعدادی بمب های عادی دیگر در مقرهایی نیزدیک به بدنه است. حداکثر وزن برخاست اینهواپیما که به طرز غیر قابل باوری زیاد می باشد، میزانی معادل 45 تن است. اینجنگنده، قادر است به کمک موتورهای پرات اند ویتنی Tf-30 کهدر جنگنده های اف-14 تحویل شده به ایران نیز به کار رفته بود، به سرعت هایی بالغ بر5/2ماخ و حداکثر ارتفاعی برابر با 18 کیلومتر نیز دست یابد.


طولاین هواپیما 22 متر و طول دو سر بال های آن در حالت کاملاً باز به 19 متر می رسد کهاین طول، در حالت بال کاملاً بسته به 11 متر کاهش پیدا خواهد کرد که شرایط بسیارمناسبی را برای پارک روی ناو هواپیمابر به وجود می آورد. ناگفته نماند که تنها فروشخارجی این هواپیما به کشور استرالیا بوده است. همچنین این هواپیما در اواخر جنگویتنام نیز به طور تقریباً محدودی به خدمت گرفته شد که جزو امن ترین هواپیما ها بهشمار آمده و تنها تلفاتی برابر با 6 فروند داشت. این هواپیمای نامی، برای نخستینبار در اکتبر 1967 پرواز کرده و پس از تولید 563 فروند تا بسته شدن خط تولید، درسال 1996 به خیل هواپیماهای بازنشسته و البته افسانه ای آمریکا پیوست.
مشخصات

نوع کاربرد: بمب افکن
شرکت سازنده: جنرال داینامیکس
تعداد خدمه: 2 نفر( خلبان و افسر تسلیحات)
اخرین قیمت: 75 میلیون دلار
نوع موتور: 2 عدد پرات اند ویتنی Tf30-p-100 توربوفن با 25100 پوند تراست در هر کدام با پس سوز
طول: 22 متر
عرض: در حالت بالهای باز 19 متر و در حالت بسته 11.9 متر
ارتفاع: 5.13 متر
حداکثر سرعت: 2.5 ماخ یا 2700 کیلومتر
ارتفاع پروازی: 60000 پا
وزن خالی: 21376 کیلوگرم
بیشترین وزن: 45 تن
برد: با تانکر های اضافی سوخت 5700 کیلو متر
وزن تسلیحات: 11250 کیلوگرم

کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط 86/10/11:: 3:46 صبح     |     () نظر
موشک میان برد امرام


موشک هوا به هوای میانبرد AIM-120 امرام که در بین خلبانان "Slammer" یعنی به هم کوبنده خوانده می شود موشک هوا به هوای نسل جدی و پیشرفته است که با توافق ایالات متحده و ناتو ساخته شده است. همتای این موشک R-77 اَدر می باشد ( البته برد R-77 بسیار بیشتر از AIM-120 است). امرام در بسیاری از کشور ها و بر روی جنگنده های مختلف استفاده می شود. مثلا بر روی F-4 های آلمان، F-16A/B های نروژ، یوروفایتر تایفون و تورنادو های نیروی هوایی انگلیس، F/A-18 و AV-8B+ سپاه تفنگداران آمریکا، F/A-18 و F-14 های نیروی دریایی آمریکا، F-15 و F-16 و F/A-22 های نیروی هوایی آمریکا، نیروی هوایی سنگاپور بر روی هواپیماهای F-5S/T و F-16C/D و در نهایت جنگنده های ساب گریپن سوئد نصب می شود. امرام قابل استفاده در تمامی شرایط آب و هوایی بوده و با برد حدود 32 کیلومتر دارای توانایی درگیری فامد می باشد که باعث اتکای ایالات متحده و اعضای ناتو به آن شده است. امرام بعنوان ادامه و جایگزین سری موشکهای AIM-7 اسپارو توسعه یافته که به مراتب چالاکتر، سبکتر و کوچکتر و دارای توانایی های بیشتر برای رهگیری هواپیماهای در ارتفاع پایین است. سیستم آشیانه یاب ( هومینگ) آن راداری فعال در پیوستگی با سیستم اینرسیایی می باشد که ارتباط موشک را با سیستم کنترل هواپیما (شلیک کننده) کمتر می کند. وقتی که امرام به هدف نزدیک شد سیستم راداری فعال، موشک را هدایت می کند. به خاطر همین به آن " شلیک کن فراموش کن" گفته می شود و در آن لازم نیست خدمه هدف را با قفل کردن مشخص کنند و همچنین امکان شلیک همزمان تعداد بیشتری بطور همزمان فراهم می شود. پروژه ساخت AIM-120 با توافق ایالات متحده و تعدادی از اعضای ناتو برای همکاری در ساخت موشک های هوا به هوا و استفاده از فناوری تولید آنها آغاز شد. طبق این قرارداد آمریکا ساخت موشک هوا به هوای میانبرد نسل آینده با نام امرام و اروپا ساخت موشک هوا به هوای کوتاهبرد نسل آینده با نام اسرام را بر عهده گرفت. در ادامه با فسخ این قرارداد اروپا توانست موشک میانبرد MBDA Meteor را بعنوان رقیب AIM-120 طراحی کند و آمریکا هم به ارتقا AIM-9 سایدوایندر ادامه داد. در نهایت آمریکا با تکمیل AIM-120 امرام، آن را در سال 1991 عملیاتی کرد.

در حال حاظر سه مدل از امرام وجود دارد که همگی در نیروی دریایی و هوایی ایالات متحده استفاده می شود. AIM-120A مدل اولیه امرام است که دیگر تولید نمی شود. AIM-120B نمونه موفق و پر کاربرد امرام است که تحویل آن از سال 1994 شروع شده است. AIM-120C نمونه جدیدتر این موشک بوده که با حجم کمتر برای نصب در محفظه داخلی جنگنده پنهانکار F/A-22 رپتور ساخته شده است. AIM-120C از زمان معرفی ارتقا های چشمگیری کرده است. AIM-120C-6 دارای فیوز ( دستگاه تشخیص هدف) داخلی ارتقا یافته است. تکمیل مدلAIM-120C-7 در سال 1998 شروع شده و شامل تغییراتی در سیستم آشیانه یابی و دارای برد بیشتر ( که بطور دقیق بیان نشده است) است. این مدل در سال 2003 با موفقیت آزمایش شد و در حال عملیاتی شدن در نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا برای جایگزینی جنگنده های F-14 با جنگنده های F/A-18E/F سوپر هورنت می باشد. در واقع برد بیشتر AIM-120C-7 برای جبران برد زیاد موشکهای AIM-54 فونیکس می باشد. AIM-120D برنامه ارتقا امرام است که در آن تقریبا تمام قسمتها تغییراتی اعمال خواهد شد که شامل 50 کیلومتر برد بیشتر و سیستم هدایت بهتر بوده که احتمال برخورد به هدف را افزایش می دهد. همچنین طرحهایی برای ساخت مدلی از امرام با موتور رم جت وجود دارد که FMRAAM نامیده می شود. هنوز معلوم نیست که آیا این مدل ساخته خواهد شد یا نه. موشک AIM-120 دارای هدایت دو مرحله ای (زمانیکه از فاصله دور شلیک می شود) می باشد. هواپیما اطلاعات لازم را درباره محل هدف و جهت و سرعت در لحظه شلیک به موشک می دهد. موشک با اطلاعات دریافت کرده با سیستم ناوبری اینرسیایی (INS) به سمت هدف می کند. این اطلاعات می تواند بوسیله رادار هواپیمای شلیک کننده، هواپیماهای آواکس، از جنگنده های دیگر و یا توسط سیستم جستجو و پیگیری مادون قرمز (IRST) به موشک منتقل شود. اگر جنگنده شلیک کننده یا جانشین هدف را پیگیری و دنبال کنند اطلاعات به امرام منتقل شده و بدنبال هدف حرکت می کند. این تا زمانیکه امرام به فاصله مشخصی از هدف برسد ادامه پیدا می کند و بعد از رادار موشک فعال شده و سیستم آشیانه یاب آن به راداری فعال تغییر می کند. در این صورت خود موشک به جستجو و پیگیری هدف می پردازد. علاوه بر نمونه های هوا به هوا، مدل پرتاب شونده از زمین نیز وجود دارد که با موفقیت آزمایش شده است.
__________________

کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط 86/10/11:: 3:45 صبح     |     () نظر
<   <<   16   17   18   19   20   >>   >