هواپیمای B-1-b

هواپیمای بی 1بی، از خانواده بمب افکن های سنگین وزن آمریکاییاست که به عنوان جایگزینی برای هواپیمای بی 52 تولید شد. مدتها تفکر بر این بود کهباید جانشینی شایسته که بتواند به خوبی از عهده وظیفه بمب افکن قدیمی و پا به سنگذاشته بی 52 بر آید، طراحی و تولید شود.
چرا که هواپیمای بوئینگ 52، بمب افکنی بسیار قدیمی و متعلق بهدهه پنجاه بود که جواب گوی نیازهای نیروی هوایی را نمی داد و همه روزه چند عدد از آنها به جمع هواپیماهای از رده خارج شده با بازنشسته به موزه های هوایی سپرده میشدند. به خصوص با اعلام طرحی جدید برای بمب افکنی مدرن ملقب بهبلک جکتوسطشوروی سابق، دیگر برای نیروی هوایی آمریکا بمب افکن های پیر بی 52 حرفی برای گفتننداشتند. در این جا بود که با ارئه طرح هواپیمای فوق مدرنb1-a، کارخانه راک ول اینترنشنال وظیفه تولید آن را بر عهده گرفت، اما پس ازچندی، متخصصان متوجه آسیب پذیری بسیار بالای این بمب افکن در مقابل رادار شدند و درنتیجه تصمیم بر آن گرفته شد که گونه ای جدیدتر با امکانات بیشتر و ویژگی رادارگریزی بیشتر عرضه شود.
نهایتاً موجب طراحی و تولید هواپیمایb1-b شد. هواپیمایb1-bیک بمب افکن دوربرد و میان قاره ایاست که قابلیت شلیک انواع موشک های هوا به سطحasmمانند کروزو بازه گوناگونی از بمب های همه منظوره و یا هدایت شونده و بمب های هسته ای را نیزدارا است. این بمب افکن بسیار پیشرفته، می تواند بدون سوخت گیری مجدد، از یک قارهبه قاره ای دیگر سفر کند، ماموریت خود را انجام داده و سپس مراجعت کند. یکی ازویژگی های چشم گیر این بمب افکن، بالهای متغیر آن است که از تکنولوژی جمع شوندگیبرای سرعت های بالا استفاده می کند.
در این فناوری، با عقب رفتن بال ها در سرعت های بالا، فشاروارده بر آنها کم شده در نتیجه از میزان پسای اضافی که بالها در سرعت های بالاتولید می کنند کاسته می شود. مزیت دیگر بال متغیر این است که برای برخاست، می تواندبالهای خود را به میزان حداکثر باز کرد تا با سرعت کمتری توانایی تیک آف وجود داشتهباشد. هواپیمایb1-bاز چهار موتور توربوفنf-101 Geبا سیستم پس سوز استفاده می کند که توانایی کشش هر یک حدود 13500کیلوگرم است. به دلیل داشتن چنین موتورهای قدرتمندی است که این هواپیما را می توانجز هواپیماهای مافوق صوت به حساب آورد، چرا که این بمب افکن می تواند با سرعتحداکثر 1.2 ماخ در سطح دریا پرواز کند که از این لحاظ نیز برتری قابل توجهی نسبت بههواپیمایb-52دارد. این هواپیما طولی قریب به 44 متر داشته وعرض آن با بالهای کاملا باز حدود 40 متر بوده و با بالهای بسته به حدود 23 متر میرسد. حداکثر وزن برخاست این هواپیما بالغ بر 200 تن است که رقم جالبیاست.

اولین مدل این هواپیما در سال 1985 تحویل شد و بعد از آن ازسال 1986 به خدمت نیروی هوایی آمریکا در آمد و تا به امروز در سمت خود باقی است، هرچند که به تدریج ظهور بمب افکن هایی چونb-2عرصه را بر ویتنگ کرده اند. این هواپیما برای پرواز به چهار خدمه شامل خلبان اصلی، افسر تهاجم،افسر دفاع نظامی و فرمانده هواپیما نیاز دارد.همچنین سقف پروازی این هواپیما، (یعنی حداکثر ارتفاعی کههواپیما قابلیت پرواز را دارد) حدود 9100 متر یا 3000 فوتاست. قیمت این هواپیما بیش از 200 میلیون دلار است که رقم واقعاً سر سام آوری برایدارنده آن است و هزینه نگهداری آن نیز نسبتاً چیزی از قیمت آن کم ندارد. البتهبرنامه هایی برای بهینه سازی و بهبود بخشی از امکانات و توانایی های این بمب افکنقدرتمند و مخوف در دست تکمیل است که تا چند ماه آینده کامل شده و باز شاهد هواپیمایبمب افکن پیشرفته تر و توانمندتری از پیش باشیم.


مشخصات:

نوع کاربری: بمب افکن سنگین
کارخانه سازنده:راک ول اینترنشنال
تعداد خدمه: 4 نفر شامل 1نفر خلبان اصلی و 1 افسر تهاجم و یک نفر افسر دفاع نظامی و فرمانده هواپیما
اخرین قیمت: 283 میلیون دلار
نیروی محرکه: 4 عدد موتور توربوفن مدل F-101-ge-102 جنرال الکتریک با پس سوز و 30000پوند تراست در هر کدام با پس سوز
طول: 44.5 متر
عرض: در حالت باز 41.8 متر و در حالت بسته 24.1 متر
ارتفاع: 10.4 متر
وزن خالی:86180 کیلو گرم
حداکثر وزن:216630 کیلو گرم
حداکثر سرعت:1448 کیلومتر بر ساعت یا 1.34 ماخ
حداکثر ارتفاع پروازی: بیشتر از 30000 فوت
حداکثر برد: این بمب افکن دارای قابلیت سوخت گیری هوایی است و قابلیت قاره پیمایی دارد
توضیحات: بمب افکن بی-1 ای برای اولین بار در تاریخ 23 دسامبر سال 1974 پرواز کرد و نمونه اولیه مدل بی-1بی در تاریخ 18 اکتبر سال 1984 پرواز کرد

نوشته شده توسط 86/10/11:: 3:32 صبح     |     () نظر

هواپیمای B-52

هواپیمای بمب افکنB-52، بمب افکنی دور برد و در کلاس سنگین وزن است که می تواند گونه های مختلفیاز ماموریت ها را به انجام برساند. این هواپیما قادر به پرواز در سرعت های بسیاربالا، البته زیر سرعت صوت و در ارتفاع بالغ بر50000 پاپرواز بوده و توانایی حمل بمب های هسته.ای یا اتمی و همچنین بمب های معمولی را نیزدارد.

هواپیمای بی 52 برای مدت بیش از 35 سال تنهابمب افکن دارای سرنشین سنگین وزن ایالات متحده بوده است. این بمب افکن، قادر بهپرتاب و شلیک بیشتر سلاح های موجود است و حتی بدین صورت، امید آن می رود که پس از بهروز ساختن سیستم های ایونیکی و پیشرانه ها و دیگر قمست های آن، این هواپیما تا سال2045 نیز در خدمت باشد. البته این بمب افکن آمریکایی را BUFF که مخفف عبارت Big Ugly Fat Fellow وبه معنای مرد چاق گنده زشت است، نیز می نامند. اولین مدل هواپیمای بی 52 در سال1952، اولین پرواز خود را انجام داده و مدلB آن نیز در سال 1955 وارد خدمت گشت. به طور کلی 744 بمبافکن بی 52 ساخته شده و آخرین گونه آن نیز که مدلHنامیده میشود، در سال 1962 تحویل شد. این بمب افکن استراتژیکی، دارای بردی برابر با14160کیلومتر است که از این رو، هواپیمایی میان قاره ای یاکانتیننتال گفته می شود. البته این برد، در حالت بدون سوخت گیری هوا به هوا اندازهگیری شده است، و در غیر این صورت، برد این هواپیما، با سوخت گیری هوا به هوا میتواند نا محدود باشد. در این هواپیما، از مدل جی به بعد تغییراتی در شکل بدنه مانندکوتاه تر شدن سکان عمودی یا همان پایدار کننده عمودی آن داده شد.

این بمب افکن سنگین ساخت شرکت بوئینگ بوده و از هشت موتورتوربوفن پرات اند ویتنیTF-33هر یک با قدرت کشش بیش از 7000کیلوگرم بهره می برد. بالاترین سرعتی که این هواپیما قادر به دستیابی به آن است،حدود 0.8 ماخ بوده که معادل 930 کیلومتر بر ساعت نیز می باشد. هدایت این هواپیمای بمبافکن بر عهده 5 خدمه بوده که سیستم صندلی خدمه ها، از توانایی اجکت یا پرتاب کردندر مواقع خطر نیز برخودار است. لازم به ذکر است که قیمت تمام شده این هواپیمای غولپیکر، حدود 53.4 میلیون دلار می باشد.

مشخصات

نوع کاربرد: بمب افکن سنگین
تعداد خدمه: 5 نفر (1 نفر فرمانده، خلبان،افسر رادار،نویگیتور،افسر جنگ الکترونیک)
شرکت سازنده: بخش نظامی بویینگ
اخرین قیمت:53.4 میلیون دلار
قوای محرکه: 8 عدد پرات اند ویتنی مدل TF33-P-3/103 توربوفن با تراست 17000 پوند در هر کدام
طول:48.5 متر
عرض:65.4 متر
ارتفاع:12.5 متر
وزن خالی:83250 کیلو گرم
حداکثر وزن:219600 کیلو گرم
حداکثر سرعت:0.86 ماخ یا 930 کیلو متر بر ساعت
حداکثر ارتفاع پروازی: 50000 پا
حداکثر برد: 8800 مایل یا 14160 کیلومتر
تسلیحات: 31710 کیلو گرم انواع بمب ،مین، موشک
تاریخچه: اولین پرواز در 15 اپریل 1952 و اولین پرواز مدل A ان در 5 اگوست 1954 و در مدل B در 25 ژانویه 1955 و در مدل C در تاریخ 9 مارچ 1956 انچام گرفت و تا به حال 744 فروند از ان ساخته شده است
نکته ای اضافی: در مورد این هواپیما چیزی که قابل توجه است در مورد مقدار سوختی است که در بالهای ان قرار دارد که در حالت خالی نوک بال ها به حددی با لا است که یک انسان با قد نسبتا بلند نمی تواند با نوک انگشت دست هم ان را لمس کند ولی در حالت پر وقتی از زیر نوک بال رد می شود باید مواظب سر خود باشد

نوشته شده توسط 86/10/11:: 3:25 صبح     |     () نظر

تانکهای فوق سنگین آبرامز

تانک M1 ابرامز بعنوان تانک جنگی اصلی ارتش ایالات متحده جایگزین تانک M60 Patton در سال 1980 شد. این تانک دارای سه مدلM1، M1A1، M1A2 می باشد. نام این تانک به احترام ژنرال کرایتون ابرامز، فرمانده سابق گردان زرهی 37 نیروی زمینی امریکا، ابرامز نامگذاری شده است. طراحی M1 در شرکت جنرال داینامیکس انجام گرفت و در نهایت این تانک در سال 1980 وارد خدمت شد. مدل ارتقا یافته M1 ، M1A1 نام دارد که در سال 1985 عرضه شد. M1A1 دارای توپ 120 میلیمتری بدون خان بوده که توسط شرکت آلمانی Regimental طراحی شده است. همچنین این مدل دارای زره تقویت یافته و سیستم حفاظت NBC1 می باشد. M1A2 مدل ارتقا یافته A1 است که دارای نمایشگر گرمایی فرمانده و جایگاه اسلحه، تجهیزات ناوبری و گذرگاه دیجیتالی اطلاعات می باشد. نیروی زمینی آمریکا تمام M1 و M1A1 های خود را به مدل A2 ارتقا داده ولی سپاه تفنگداران دریایی آمریکا هنوز از مدلهای A1 استفاده می کند. در عملیات طوفان صحرا و سپر صحرا نیز در زره تعدادی از M1A1 ها تغییراتی انجام گرفت. علاوه بر آنچه گفته شد به ابرامز می توان خیشِ مین و یا غلتک مین وصل کرد. تاکنون بیش از 8800 تانک ابرامز تولید شده که علاوه بر آمریکا به کشور های دیگری مانند استرالیا، عربستان، مصر،کویت و ترکیه صادر شده است. البته این تانک در لیست نامزد های خرید سوئد نیز قرار داشت که به پیروزی نرسید.

این تانک برای اولین بار در جنگ خلیج در سال 1991 در صحنه نبرد حضور یافت و در این جنگ بود که توانایی های بالای خود را به نمایش گذاشت.در مجموع 1848 M1A1 در عربستان مستقر شدند و برتری خود را بر تانکهای T-72، T-62 و T-55 روسی در اختیار عراق نشان دادند. در این جنگ تنها 18 M1A1 به خاطر صدمه های وارد شده از خدمت خارج شدند و جالب اینجاست که هیچ مورد کشته شدن خدمه این تانک گزارش نشد. M1A1 دارای برد بیش از 4000 متر می باشد. درگیری مهم دیگری این تانک حمله امریکا به عراق در سال 2003 بود که به سقوط صدام حسین انجامید. در این جنگ هم ابرامز بسیار خوب عمل کرد و تنها یک مورد حادثه منجر به مرگ گزارش شد که در آن یک تانک ابرامز با یک مین زد تانک هدف قرار گرفت که باعث کشته شدن دو نفر و زخمی شدن نفر سوم همراه بود. این اولین مورد منجر به مرگ در تانک ابرامز بود. در 27 نوامبر 2004 یک ابرامز دیگر بوسیله بمب قدرتمند جاسازی شده نابود شد که به کشته شدن راننده انجامید. یک تانک دیگر هم به هنگام درگیری در عراق هنگام رد شدن از پل با خراب شدن آن به درون آب سقوط کرد که یک سرباز غرق شد. تاکنون هیچ ابرامی بوسیله اتش تانک دشمن نابود نشده است اگر چه چند فروند نیز بوسیله راکتهای زد تانک RPG-7، RPG-18 و AT-14 نابود شده اند. همچنین در عملیات طوفان صحرا چهار ابرام با اصابت اشتباه موشکهای زد تانک AGM-114 هلفایر شلیک شده از هلیکوپتر های AH-64 آپاچی ساقط شدند. ابرامز توسط نوعی ماده کمپوزیتی محافظت شده که از لایه هایی از استیل و سرامیک تشکیل می شود. مهمات و سوخت در قسمتی زره دار قرار داده شده اند تا به خاطر حساسیت این قسمتها امنیت خدمه بیشتر شود. در اوایل 1988 مدل M1A1 زرههای جدیدتری دریافت کرد که در آن از میله های زد اورانیوم ضعیف شده استفاده شده است. این میله ها در جلوی برجک و بدنه تانک قرار داده شده اند. با وجود افزایش قابل توجه مقاومت تانک در برابر انواع سلاحهای زد تانک این زره ها وزن ابرامز را نیز به مقدار قابل توجه زیاد کرده است. اولین M1A1 هایی که این ارتقا روی آنها نصب شد تانکهای مستقر در آلمان بود (به خاطر اینکه در جنگ سرد آلمان در خط مقدم مقابل شوروی بود). همچنین تانکهای شرکت کننده در عملیات طوفان صحرا فوراً قبل از آغاز جنگ به این درجه ارتقا یافتند. توپ مدل M1، M68A1 105 میلیمتری بود که توانایی شلیک انواع توپهای ضد نفر، دودهای سفید فسفری (از جنس فسفر) و یا توپهای با قدرت انفجاری بالا را دارد. در مدلهای M1A1 و M1A2 از توپ 120 میلیمتری M256 بدون خان استفاده شده که در شرکت رینمتال اِیجی آلمان و تحت لیسانس جنرال داینامیکس آمریکا طراحی شده است. این نیز توانایی شلیک انواع توپهای مختلف مانند اورانیوم ضعیف شده را دارد که به آن تونانایی مقابله با نیروهای زرهی و نفرات دشمن و حتی از نظر تئوری با وسایل پرنده با ارتفاع کم را دارد که البته این توانایی هنوز امتحان نشده است.

ابرامز علاوه بر توپ اصلی خود مجهز به سه مسلسل دیگر نیز می باشد : 1- مسلسل 12.7 میلیمتری M2 که جلوی دریچه فرمانده قرار دارد و دارای آلت نشانه روی با بزرگنمایی 3x است. 2- دو مسلسل 7.62 میلیمتری که یکی مقابل دریچه پر کننده (لودر) و دیگری هم محور با توپ تانک است که بخاطر امکان استفاده آن از درون تانک بسیار مورد توجه قرار می گیرد. همچنین در برجک تانک دو پرتاب کننده ی 6 لول نارنجکهای دودزا گنجانده شده که باعث پنهان ماندن از دید دشمن و نمایانگر های گرمایی ( فروسرخ) می شود. موتور آن نیز می تواند پرده دودی برای استتار تولید کند. M1 به کامپیوتر کنترل آتش مجهز است که متصل به سنسور های نمایانگر گرمایی، مسافت یاب لیزری، حسگر باد، حسگر شیب زمین، داده های مربوط به نوع مهمات که تنظیمات مختلف برای مهمات را انجام می دهد) می باشد. هم فرمانده و هم توپچی می توانند توپ تانک را شلیک کنند. سیستم کنترل آتش ابرامز بسیار پیچیده، موثر و مهلک می باشد بطوریکه امکان شلیک دقیق توپ در حین حرکت در زمینهای ناهموار را می دهد. با خدمه ماهر این تانک می توان هدف را در برف، باران، مه، دود و تاریکی مطلق از فاصله 4 کیلومتری تشخیص داد و اغلب هدفی به اندازه یک تانک را در یک شلیک می توان حمله کند. ابرامز از موتور 1500 اسب بخاری نیرو گرفته و دارای 4 حالت(حرکت) جلو و 2 حالت عقب می باشد که به آن حداکثر سرعت 67 کیلومتر در ساعت را در خیابان وِ 48 کیلومتر در ساعت را از میان دشت و صحرا می دهد. موتور آن با گازوییل، نفت سفید، JP-1 یا سوخت هواپیما و از نظر تئوری با الکل کار می کند.

ابرامز را می توان با هواپیماهای ترابری استراتژیک C-5 و C-17 حمل کرد، بطوریکه یک تانک آماده رزم و یا دو تانک آماده حمل توسط C-5 و یک تانک آماده حمل توسط C-17 جابجا می شوند که البته این محدودیت باعث بروز مشکلات جدی در جنگ خلیج 1 شد که با حمل 1848 تانک توسط کشتی این مشکل برطرف شد. در حالت آماده حمل بعضی قسمتهای زره نصب نمی شود و مهمات و سوخت پس از رسیدن به مقصد در اختیار تانکها قرار داده می شود. کیت پایداری شهری تانک (TUSK) شامل ارتقاهایی است که به منظور افزایش توانایی رزمی روی نمونه های M1A2 در محیطهای شهری اعمال می شود. این ارتقاها بدلیل خطرناکتر بودن محیطهای شهری نسبت به صحنه های نبرد می باشد. و این خود به دلیل قویتر بودن زره جلویی تانک ها از زره های کناری، بالایی و پشتی و وجود امکان حمله از هر طرف می باشد. ارتقا زره شامل افزودن زره های واکنشی به کناره های تانک برای مقابله با سلاحهای زد تانک و کلاهکهای shaped charged می باشد. زره های میله ای (شبکه ای) در پشت بدنه برای حفاظت از موتور نصب و سپر اسلحه نیز بر روی مسلسل توپچی برای محافظت از شلیک کننده قرار داده می شود. ارتقاهای دیگر شامل نصب نمایانگر های گرمایی بر روی مسلسل پر کننده (لودر) است. همچنین به مسلسل 12.7 میلیمتری فرمانده نیز قابلیت شلیک از داخل برجک در حالیکه دریچه بسته باشد داده می شود. یک تلفن بیرونی هم برای برقرای ارتباط فرمانده با سربازان پشتیبان تانک در پشت بدنه تعبیه شده است.

نوشته شده توسط 86/10/11:: 3:24 صبح     |     () نظر