پکتیکا

ولایت پکتیکا در جنوب شرق کشور موقعیت دارد که باشندگان آن در طول تاریخ نقش تعیین کننده در ساختار و دفاع از کشور داشته است .
 ولایت پکتیکا درشمال و شمال غرب با ولایت غزنى، در شرق با زابل و ایالت بلوچستان پاکستان، در جنوب و جنوب شرق با وزیرستان شمالى و جنوبى همسرحد است .
این ولایت در 210 کیلومترى کابل  موقعیت دارد و داشتن 360 کیلومتر سرحد با پاکستان و 36360 کیلومتر مربع نفوس  یک ولایت درجه سوم  کشور میباشد.
 این ولایت از نگاه موقعیت جغرافیوى از 31.59  درجه عرض البلد تا 33.42 درجه و همچنان از  67.81درجه طول البلد،69.54  تا درجه تشخیص شده است .
اقلیم این ولایت در فصل تابستان گرم و درجه حرارت در آن به 35سانتى گرید میرسد ؛ اما هواى آن درفصل زمستان سرد و درجه حرارت در آن از10- تا 20 نیز میرسد .
 ولسوالى ها :
این ولایت علاوه بر مرکز از 19 ولسوالى تشکیل شده که عبارت است از:
شرنه مرکز ولایت ، یوسف خیل ، یحى خیل،  اومنه، سر روضه، زرغون شهر، جانى خیل، گومل، سروبى، ارگون، زیروک ، نکه ، دیله خوشامند، وازه خواه، تروى، ورممى ، برمل ، گیان و میشت.
برخى بیشتر باشندگان این ولایت از قوم پشتون تشکیل شده ؛ اما یکتعداد تاجک ها نیز در آن سکونت دارند. همچنان اقوام مشهور این ولایت عبارت است از : سلیمان خیل ، خروتى، حدران، وزیر ، اندر، ارگونى، سلیمانزى و دیگان

واحدهاى ادارى ولایت پکتیکا

ولایت پکتیکا که در جنوب شرق افغانستان در امتداد خط دیورند موقعیت دارد ، به شمول شهر شرنه مرکز این ولایت از 21 ولسوالى تشکیل گردیده است .
1-ارگون :
ولسوالى ارگون در 70 کیلومترى شمال شرق شهر شرنه موقعیت دارد و نسبت به سایر ولسوالى ها ولسوالى پُر نفوس ؛ اما رقیم دقیق آن مشخص نیست .اقوام باشنده این ولسوالى با اقوام ارگونى، خروتى و حدران ارتباط  داردند که برخى بیشتر آنها مصروف زراعت و مالدارى میباشند .
 2-سروبى :
این ولسوالى در 75کیلومترى شمال شهر شرنه موقعیت دارد ،تمامى باشندگان آن با قوم خروتى ارتباط دارند که تعداد دقیق آنها مشخص نشده و علاوه بر زراعت، مصروف تجارت جلغوزه میباشد .
 31-برمل:
این ولسوالى در 90 کیلومترى شرق افغانستان موقعیت دارد ، برخى بیشتر باشندگان این ولسوالى با اقوام وزیر و خروتى ارتباط دارد . ولسوالى برمل با خط دیورند همسرحد و ساکنین آن علاوه بر زراعت و تجارت، مصروف کاروبار در وزیرستان هاى شمالى و جنوبى میباشند.
4-زیروک :
این ولسوالى در 180 کیلومترى شمال شرق شهر شرنه موقعیت دارد و باشندگان بیشتر آن با قوم حدران ارتباط دارد که مصروف تجارت چوب میباشد .
5-نکه:
این ولسوالى در 190 کیلومترى شمال شهر شرنه موقعیت دارد و برخى بیشتر ساکنین آن با قوم حدران ارتباط دارند که مصروف تجارت چوب میباشند .
6-گیان :
این ولسوالى در 196 کیلومترى شمال شرق شهر شرنه موقعیت دارد و برخى بیشتر باشندگان آن با قوم حدران ارتباط دارند که علاوه بر کاروبار چوب مصروف مزدورى در کشورهاى عربى و پاکستان میباشند .
 7-سر روضه :
این ولسوالى در 20 کیلومترى شمال شهر شرنه موقعیت دارد و برخى بیشتر باشندگان آن با اقوام خروتى و مارزک ارتباط دارند که علاوه بر زراعت مصروف تجارت جلغوزه و مزدروى در کشورهاى عربى ، لندن و پاکستان میباشند .
8-اومنه :
این ولسوالى در 60 کیلومترى جنوب شهر شرنه موقعیت دارد که باشندگان آن با قوم خروتى ارتباط دارند و مصروف تجارت جلغوزه میباشند .
9-گومل :
این ولسوالى در 70 کیلومترى جنوب شرق شهر شرنه موقعیت دارد و برخى بیشتر باشندگان با قوم خروتى ارتباط دارند که مصروف تجارت جلغوزه میباشند .
10 - شکین :
این ولسوالى در 85 کیلومترى شرق شهر شرنه موقعیت دارد که برخى بیشتر باشندگان آن با اقوام وزیر و حدران ارتباط دارند و سرحد طویل با خط دیورند ساخته است .باشندگان شکین مصروف تجارت چوب   میباشند .
 11-وازه خوا :
این ولسوالى  در 190 کیلومترى جنوب شهر شرنه موقعیت دارد و باشندگان آن با قوم سلیمانخیل ارتباط دارد که علاوه بر زراعت و مالدارى مصروف کار در کشورهاى هندوستان و پاکستان میباشند .
12-تروه :
این ولسوالى در 210 کیلوترى جنوب شهر شرنه موقعیت دارد و باشندگان آن با قوم سلیمانخیل ارتباط دارند که مصروف زراعت هستند .
 13-ورممى :
این ولسوالى در 230 کیلومترى جنوب شهر شرنه موقعیت دارد و باشندگان آن با قوم سلیمانخیل ارتباط دارند که تعداد بیشتر آنها مصروف زراعت هستند .
14-خیرکوت :
این ولسوالى در 67 کیلومترى جنوب شهر شرنه موقعیت دارد و باشندگان آن با قوم سلیمانخیل ارتباط دراند که مصروف زراعت هستند .
 15-جانى خیل :
این ولسوالى در 75کیلومترى جنوب شهر شرنه موقعیت دارد وباشندگان آن با قوم سلیمانخیل ( کتوازى ها ) ارتباط دارند که مصروف زرعت و یکتعداد آن مصروف مزدورى در  پاکستان و کشورهاى عربى میباشند.
16-خوشامند :
این ولسوالى در 75کیلومترى جنوب شهر شرنه موقعیت دارد و باشندگان آن با قوم سلیمانخیل ارتباط  دارد که مصروف زراعت و مالدارى میباشند .
 17-دیله :
این ولسوالى در 187کیلومترى شهر شرنه موقعیت دارد و باشندگان آن با قوم سلیمانخیل ارتباط دارند که مصروف زراعت و مالدارى هستند .
18-یوسف خیل :
این ولسوالى در 20 کیلومترى جنوب شرق شهر شرنه موقعیت دارد و برخى بیشتر باشندگان آن مصروف زراعت هستند ؛ اما یکتعداد دیگر آنها مصروف کار در کشورهاى ایران، عربستان سعودى و شهر دبى امارات متحده عرب میباشند.
 19-یحیى خیل :
این ولسوالى در 35 کیلومترى جنوب شهر شرنه موقعیت دارد وتمامى باشندگان آن با قوم سلیمانخیل موقعیت دارند که مصروف کار در هند و کشورهاى عربى میباشند.
20-متاخان :
این ولسوالى در 15 کیلومترى شمال شهر شرنه موقعیت دارد و برخى بیشتر باشندگان آن با قوم اندر ارتباط دارند که مصروف زراعت و یکتعداد دیگر آنها در کشورهاى هند و پاکستان کاروبار دارند .
 21-شرنه:
شهرشرنه مرکز این ولایت میباشد که مقام ولایت و سایر ریاست هاى دولتى در این اینجا قرار دارد و دولسوالى ها نیز از اینجا اداره میشود.

آبدات تاریخى :
 ولایت پکتیکا از اماکن زیاد تاریخى تشکیل شده که به طور مثال از تپه پطنه در شرق شهر شرنه یاد آورى کرده میتوانیم . این تپه قدمات تاریخى دارد و به دور زمرد قبل الاسلام ارتباط میگیرد.
همچنان جاهاى دیگر نیز درمناطق مختلف پکتیکا وجود دارد و ولسوالى گومل از این نگاه بسیار مشهور است که با پیدایش قوم خروتى پیوند دارد ، زیراکه گومل مادر همه خروتى میباشد و شجره این قوم از این ولسوالى آغاز شده است .
 نویسندگان   این منطقه در مورد گومل بدین باور اند که در زمان سلطان محمد غزنوى یک  خانم که شوهرش به جنگ هندوستان رفته بود ، در مورد یک افسر نظامى این دو بیتى (لندى ) ( شعرفوکلوریک پشتو) خواند
که دخالو لشکری راغلی - زه به گومل ته د خپل یار دیدن ته حمه
آزاد خان سلیمانخیل، سردار فتح خان، شاشی کامرانی، جنرال انگور خان فرقه مشر، جنرال دلباز خان، تورنجنرال باجانخان، جنرال میرانخان، جنرال اختی خان، جنرال شیرمحمد خان، صوبیدار رمضان خان، جنرال شاه برم خان، نایب سالار موسی خان، غوند مشر عبدالله خان، نعمت برگت، غوند مشر اصل خان، کیلوت آکا، جنرال یار محمد میرانی، سرور خان فرقه مشر، کپتان فضل خان، خلیفه گلاب شاه، ملک عبدالعلی سلطانی، وکیل محمد اسلم مشهور د ختی مداسلم، اسپ سوار توپ آکا، حاجی اصغر خان جبارخیل، شادی خان پاروخیل، حاجی پهلوان، جنرال عبدالحکیم خان کتوازی، وکیل محمد اسلم تحصیلدار، وزیر فیض محمد خان، خیال محمد خان کتوازی، حاجی جمک آکا، وکیل رزیم خان حدران، ملک شیرخان، وکیل حاجی قطب خان، حاجی محمد یعقوب جونی، حاجی نیازمحمد یحی خیل، استاد عبدالقادر خان، ملک آغا محمد، باچاخان سلیمانخیل، شهید والی انجنیر محمد عمر سلیمانخیل، مولوى ارسلان رحمانى.
وزیر امیرزی سنگین، داکترامیر محمد منصورى، سلیمان لایق، محمد حلیم فدایى، محمد آصف ننگ، وزن بردار برجسته محمد الله کتوازی، داکتر نظام الدین کتوازی، عبدالحکیم مجاهد، داکتر غیرت بهیر، رازمحمد فدایی، غرغ?ته سلیمانخیل، والی ارسلا جمال، والی محمد اقبال عزیزی، وکیل نادرخان کتوازی، مولوی عبدالرحیم، دوکتور عزیز حکیمی، محمد قیوم کتوازی، فتح تارخیل، وکیل محمود سلیمانخیل، وکیل سرور خان، وکیل وزیر محمد کتوازی، داکتر فیض محمد?لاند، حبیب الله شرنوال، استاد خوارمل  و همچو افراد دیگر .....

عکس شرن پکتیکا

قریه تو دوبی در پکتیکا

پل شگفت انگیز دردنیا

روستای زیبا در فرانسه

زابل

زابل یا زابلستان قدیم زادگاه قبایل پشتون باستانى زوالى ها میباشد که باداشتن مساحت17293 در مسیر شاهراه کابل-کندهار موقعیت دارد. این ولایت 45سال قبل رسماً منحیث ولایت مستقل زابل مسمى گردید.
نفوس این ولایت به اساس سروى سال 1390 خورشیدى  کمیسیون مستقل انتخابات در حدود 1058940 تن تخمین گردیده است.
 چهار اطراف :
ولایت زابل در شرق با ولسوالى ناوه غزنى، ولسوالى ترو پکتیکا و خط دیورند، درشمال با ولایت غزنى، در غرب با ولایت کندهار و بعضى مناطق ازرگان و در جنوب با ولایت کندهارهم سرحد است.
 ولسوالى ها:
ولایت زابل علاوه بر مرکز از یازده ولسوالى تشکیل شده که عبارت است از: شملزى، ارغنداب، خاکیران (خاک افغان، کاکران) داى چوپان، میزانه، شاجوى، شهرصفا، اتغر، شینکی، نوبهار  و سیورى که باشندگان آن علاوه برتوخى و هوتک  از قبایل ترکى، اندر، سلیمانخیل، ناصر، خروتى، کاکر، احمدزى، پوپلزى، وردک، یوسفزى، صافیان و شیرانى تشکیل گردیده و تمامى باشندگان این ولایت از قوم پشتون میباشند.

 ابدات تاریخى
غوره مرغه و کوه تاریخى غوندانو( که نامش در تمامى شجره هاى تاریخى و کتب به چشم میخورد.)، تپه بالاحصار کلات، راه تاریخى کچرو در ولسوالى شملزو که مسیر رفت آمد لشکریان احمد شاه بابا نیز بود. منارغشى یا تیر که همین تیر از سوى احمدشاه بابا بین جگدلک زمانى ساخته شده بود که میخواست براى غزا وارد هند شود و این تیر را به نیت فال پرتاب کرد.
  مقبره تاریخى پشتون ها به نام بولان در دامن کوه سورغر ولسوالى سیورى، تکاوى قدیمى درمنطقه بولان، تپه خان صاحب،  مناطق سورتاک و سنگرجمال، مقبره شیخ علیه الرحمه بر تپه کلات، قریه معافان ولسوالى نوبهار که عسکرى شان از سوى احمد شاه بابا معاف گردیده بود. زیارت خنکى د دامن کوه ساوت ولسوالى شملزى، زیارت خرشبون نیکه در پنج کیلومترى ولسوالى شملزو، زیارت کته بابا در نزدیکى کوه غوندان ولسوالى نوبهار، کوه تاریخى غوندان، زیارت حسین نیکه فرزند ملکیار بابا در ولسولاى اتغر، مقبره شهیدان ملکیار بابا درنزدیکى ولسوالى سپیدار، منطقه لوراگى بین ولسوالى هاى شملزو ونوبهار، مقبره شهیدان پشتون و مغل ها در نزدیکى قریه بابو در دامن کوه غوندان که یک زمان  منطقه تاریخى شوبهار بود. منطقه تازى، قعله هاى تاریخى سلطان ملخى توخى پدر نازو انا ، زیارت هاى سربازان پشتون که در مقابله با گرگین ها در میدان شملزو به شهادت رسیده بوده اند، زیارت تاریخى سهاک، زیارت هاى نوسینده مشهورحسین نیکه و جانان صافى، گرمام بابا، حسنى متى بابا، حسن نیکه، محمدهوتک مولف پته خزانه و همچو جایهاى دیگر از آبدات تاریخى زابل میباشد.
 مشاهیر:
سلطان ملخى توخى، نازو انا، ملکیار بابا، بابا هوتک، شیخ متى بابا، شیخ ک?ه بابا، محمد هوتک ( نوسینده پته خازانه) شاه علم خان هوتک پدر میرویس نیکه، عبدالمجید زابلى،  سیدال خان ناصر، ملا باز توخى، جانان هوتک. محمد عمر خان توخى، وکیل بسم الله خان هوتک، ملا عبدالقیوم شملزى، از چهره هاى نامدار و سرشناس این ولایت میباشند.
 زراعت :
برخى بیشتر باشندگان این ولایت مصروف زراعت و مالدارى هستند که علاوه بر بادام، گندم، جو، جوار، ماش  و میوه هاى تازه چون خربوز، تربوز، آنار، انگور،  بادام و توت محصولات زراعتى آنها  را تشکیل میدهتد.

 دقلات شار

مکه معظمه تا سال 2020 به این گونه ساخته خواهد شد.

ولایت غور

ولایت غور، از ولایات مرکزی افغانستان بوده ودر میان ولایتهایی هرات، دایکندی، فاریاب، فراه و جوزجان قرار دارد. مساحت مجموعی این ولایت به 38?8 هزارمتر و جمیعت آن بالغ بر 800000 میباشد.  در سال 1357 تعداد مدارس در این ولایت به 141 باب می‌رسید که در شش باب آن دختران آموزش می‌دیدند. تعداد آموزگاران و کارمندان آموزش و پروش در غور به 689 نفر می‌رسید (شمار تمام معلمان و مأمورین دولتی در ولایت غور از 1070 نفر زیاد نمیباشند) و مدارس، حدود 200 نفر آموزگار کمبود داشتند. شمار شاگردان همه مدارس در غور به حدود 16 هزار نفر می‌رسید و درصد باسوادان این منطقه به رقم پنج بالغ می‌گردید.

معــادن ولایت غور:

در شهر غور معادن سرب، سیماب، نمک و همچنین آهن، زاک، زمج و طلا وجود دارد. عمده‌ترین مشغولیت مردم را کشاورزی و دامداری تشکیل می‌دهد. تعداد گوسفندان حدود سه میلیون رأس برآورد می‌شود و فرآورده گندم بیشتر از 60 درصد نیازهای مردم را رفع نمی‌نماید.

تاریخ ولایت غور:

ولایت غور یکی از ولایات کهن افغانستان بوده که  مرکز فرمانروایی غوریان و از زیبایی های آن زمان بوده است.

تقسیمات اداری ولایت غور:

- چغچران مرکز غور
- تولک
- شهرک
- ساغر
- تیوره
- پسابند
- لعل و سرجنگل
- دولتیار
- چهارسده
- دولینه