<> در طول تاریخ، دو کشور همسایه‌ی ایران و افغانستان مشترکات زیادی داشته اند و امروز بیش از هر زمان به نظر می‌رسد که ما دوره‌ی تاریخی مشابهی را تجربه می‌کنیم. به همین دلیل نظرات و تجربیات شما می‌تواند برای ایرانیان و بخصوص زنان ایران بسیار مفید و آموزنده باشد. اولین سئوال مربوط می‌شود به مسئله‌ی انتخاب شما به نمایندگی مجلس؛ در خارج از مرزهای افغانستان این باور عمومی وجود دارد که این کشور تابع فرهنگی است مردسالار که زن را جدی نمی‌گیرد و در عرصه های اجتماعی برایش جایگاهی قائل نیست. در ضمن بنابر ارزش های سنتی مسئله‌ی سن و سال نیز دارای جایگاه خاص و ارزش تعیین کننده‌ای است. با این همه شما به عنوان یک فعال زن در سن بیست و شش سالگی با چنین شماره‌ای از آرا به مجلس فرستاده شدید. موفقیت خود را چطور ارزیابی می‌کنید؟

ملالی: قبل از پاسخ به سئوال شما، در ضمن تشکر از این مصاحبه که شما به نمایندگی از اکثریت خاموش افغان با من ترتیب داده اید می‌خواهم بگویم که صدای من همزمان که صدای دردمندان و آزادی خواهان افغان و بخصوص زنان افغان است، انعکاس صدای ملت سالها در بند ایران نیز هست. بخصوص صدای زنان و مردان شایسته‌ی ایرانی که در راه کسب آزادی همیشه حماسه آفرین بوده اند و ما در کتاب ها و روایت ها شرح احوالشان را خوانده‌ایم و شنیده‌ایم و همیشه سرمشق و راهنمای ما بوده اند. و یا آزادیخواهان ایرانی که امروزه می‌بینیم اکثرا از نسل جوان اند و زندان های ایران را که قتلگاهی بیش نیستند به صحنه‌ی نبرد تبدیل کرده اند. من در اینجا به تک تک این بزرگواران به نمایندگی از ملت درد کشیده‌ی افغانستان درود می‌فرستم و مقاومت بیشتری برایشان آرزو می‌کنم.

در پاسخ به سئوال شما باید بگویم درست است که جامعه‌ی ما دارای فرهنگی کهن و سنتی است، ولی امروز مشکل اصلی مردم ما درگیری با دولت ضد مردمی و ضد زن دست نشانده‌ی امریکا است و نه حفظ آن فرهنگ. مشکل ملت ما دست یابی به آزادی و استقلالی است که حیات فرد فرد ملت افغان در گرو آن است و نه حفظ ارزش های سنتی. مهمترین مسئله برای ما امروز این است که دولتی مستقل و مردمی داشته باشیم که از مردم باشد و در خدمت مردم. طالب آن دموکراسی‌ای هستیم که قادر باشد امنیت و آسایش ملت را تضمین کند؛ ما پشتیبان این دولت دست نشانده نیستیم. امروز زن و مرد افغان با چالش های بسیاری روبرو هستند که در صدر آن مسئله‌ی امنیت ملی قرار دارد. <>
از جانب دیگر تاریخ کشور ما نشان می‌دهد که هر چند جامعه‌ی ما همیشه جامعه‌ای مردسالار بوده، ولی زنان آزادیخواه توانسته اند نقش شایسته‌ی خود را ادا کنند و مردم نیز از آنها پشتیبانی کرده اند. ما در تاریخ مان زنان آزادیخواه بسیاری داشته‌ایم از جمله ملالی میوند، ناهید، وجیهه، مینا، و بسیاری دیگر. و یا آن دسته از رهبران مرد که برای دفاع از حقوق زن جان خود را فدا کرده اند، اما در قلوب مردم ما زنده هستند و همیشه سرمشق ما خواهند بود.

برای خود من به عنوان یک زن فعال دنبال کردن این سرمشق ها همیشه مهم بوده است و خواسته‌ام شاگرد شایسته‌ای باشم. شما سئوال کردید که مردم چطور به من رأی داده اند؛ این سئوالی است که همیشه مطرح می‌شود. می‌خواهم بگویم در عرض بیست و پنج سال گذشته با تمام فشارهایی که روی این ملت بوده و در بسیاری از مواقع نیز زنان قربانی اول این شرایط بوده اند، یگانه نقطه‌ی مثبت این بوده که این اکثریت خاموش و اکثریت درد دیده که همیشه صدایشان با گلوله خفه شده، این مردم که شامل زن و مرد می شوند و حتی اطفال کشور ما نیز، امروز به آگاهی رسیده اند و به ماهیت دشمنان سوگند خورده‌ی خود و ارزش و اهمیت دموکراسی به خوبی پی برده‌اند. از جانب دیگر به نیت های ناپاک کشورهای خارجی هم به خوبی پی برده اند و هرگز فریب آنها را نخواهند خورد. شما امروز جنبش های خودجوش و حرکات خودروی مردمی را می‌بینید که وارد میدان شده اند و تظاهرات می‌کنند و مقابله می‌کنند. این حتی شامل اکثریت بیسواد ملت نیز می‌شود. در این شرایط بدِ امنیتی و در موقعیتی که جنگ سالاران در همه جای مملکت در رأس قدرت هستند و حکومت می‌کنند، می‌بینیم که چطور ملت بیرون می‌آید و با قبول همه‌ی خطرات مبارزه می‌کند. کلاً امید این ملت به آینده است.