در اشاره‌ای که به جوانان کردید باید بگویم که من خودم نسل جنگ هستم و تا صنف دوازده بیشتر نخوانده‌ام و درجات علمی و آکادمیک ندارم، ولی از خود ملت هستم و دردهای ملت را تنگاتنگ حس کرده‌ام و از درون همان شرایط حرکت کرده‌ام. دقیقاً مثل مورد خود من، این ملت که امکان سواد آموختن رسمی را نداشته به دلیل تجربیات عینی و ملموس بسیار روشن و با تجربه است و من به وجود ملتم افتخار می‌کنم.

تاریخ را ملت می‌سازد نه این دولت های خودفروخته و آزادی هر ملت هم توسط خود او کسب و پاسداری می‌شود. به این خاطر توصیه‌ی من به عنوان یک خواهر کوچک به زنان و مردان آزادیخواه ایران این است که هرگز آرزوی صدور آزادی از لوله‌ی تفنگ بیگانه را نکنید، حاصل آن جز اسارت و سیه روزی ملت و خونریزی چیزی نخواهد بود. در غیبت امنیت و استقلال چطور ممکن است که شما به آزادی دست بیابید و دموکراسی را در جامعه حاکم کنید و از حقوق بشر و امثالهم حرف بزنید. ملت ما و شما می‌باید خاموش ننشینند و صدای خود را بلند کنند و ملتی که سالها در بند بوده نیاز به رهبری سلامت دارد و این وظیفه ‌ی آزادیخواهانی است که سالها در این راهها مبارزه کرده اند و سازمان های دموکراتیک و مدافع آزادی می‌باید این حرکات را سازمان‌دهی و حمایت کنند و هر دو ملت می‌باید با قبول هزینه، آزادی را به دست خود کسب کنند. <>

مسئله‌ی مشترک دیگر مسئله‌ی اسلام به عنوان مسئله‌ای شخصی و معنوی برای پیروان دین است. امروز هم در ایران و هم در افغانستان با اینکه بیشترین فشار از کسر آزادی و دموکراسی و نبودن حقوق اجتماعی است ولی به دلیل ماهیت و یا ادعای دولت ها، اسلام به عنوان مسئول مستقیم همه‌ی این فشارها معرفی می‌شود. ظاهر قضیه این است که مردم می‌باید بین حفظ دین و یا آزادی های اجتماعی شان مجبور به انتخاب باشند. امروز در ایران هم مثل افغانستان افراد آگاه دموکرات و صلح طلبی وجود دارند که در ضمن گرایشات مذهبی هم دارند ولی از طرف بخش هایی از ملت و حتی از نگاه بیرونی این گروه ها و اعتقاداتشان به عنوان بخشی از مشکلات ملی تحت فشار هستند.

ـ مشکلات مردم کشورهای ما امروز ربطی به اسلام ندارد. همانطور که گفتم مسئله سیاسی است و مصیبت های ما حاصل عمل دولت های فاسد داخلی و فشارهای خارجی است. هر دو ملت مسلمان هستند و این مسئله منشاء داخلی دارد. دولت های فاسد و ضد مردمی این بار به بهانه‌ی اسلام کل ملت را و مشخصاً حقوق زنان را هدف قرار داده اند و از این سوء استفاده کرده اند. امروز در افغانستان مشکل ما اسلام نیست، بلکه اسلام به تعریف سیاف و ملا عمر است و یا اسلام خلیلی هاست که هر کدام از آن به عنوان حربه‌ای برای دستیابی به اهداف خودشان و علیه زن و مرد ملت استفاده می‌کنند. این افراد که خود شرم اسلام هستند با حق کشی و ملت کشی ادعا می‌کنند که می‌خواهند اسلام راستین را پیاده کنند. این افراد همه مطرود ملت هستند و مردم برای این گروه جانی و تبهکار نه احترامی قائلند و نه ادعاهای آن ها را جدی می‌گیرند و تنها سعی در براندازی و برکناری آن ها دارند. این مسئله در مورد ایران هم صدق می‌کند. در این جاست که ما می‌گوییم نقش آزادیخواهان بسیار سنگین است و هرچقدر سطح آگاهی مردم بالا برود دیگر کسی نمی‌تواند به سادگی مردم را فریب دهد و هنگامی که ما ادعا می‌کنیم که مشکل منشاء داخلی دارد برای این است که دولتهای داخلی با توسل به این گرایش ها بهانه‌ای به دست دولت های خارجی می‌دهند که با اهداف استراتژیک خودشان به امور ما دخالت کنند و با این بهانه ها به تخریب و تعدی در کشورهای ما بپردازند. به همین خاطر به عنوان یک فرد سکولار من باور دارم که اگر ما دولتهای سکولار داشته باشیم هیچ فردی قادر نخواهد بود به نام اسلام جنایت کند و دین جای واقعی خود را به عنوان سر مشقی معنوی در زندگی پیروان خودش پیدا خواهد کرد. <>

امروز صبح در کنفرانس مطبوعاتی تان از دخالت های ایران و پاکستان و ازبکستان در ارتباط با طالبان و نیروهای شمال حرف زدید. آیا ممکن است توضیح کوتاهی در این باره و مشخصاً در باره‌ی نقش ایران بدهید؟ این دخالت ها از چه نوع است، آیا از فروش اسلحه حرف می‌زنیم و یا ...

ـ دولت ایران و دولت پاکستان هر دو دولت های غیر دموکراتیک و ضد مردمی هستند. متأسفانه امروز ما در پاکستان نیز شاهدیم که همه‌ی اقدامات این دولت علیه آزادی و دموکراسی است و می‌بینیم که چطور صدای آزادیخواهان را در گلو خفه می‌کنند ، یا می‌شنویم که در ایران زندان اوین را به نام دانشگاه اوین نامگذاری کرده اند چرا که همه‌ی جوانان دانشگاهی و آگاه و آزادیخواه را در آنجا به بند کشیده اند و سر به نیست می‌کنند و این جوانانی را که آینده و آینده سازان ایران هستند به شکلی خائنانه به شهادت می‌رسانند. این دولت ها که همیشه در گام اول آلت دست بیگانه بوده ماهیت ضد مردمی داشته اند وقتی که به ملت خود رحم نمی‌کنند طبعاً در جهت منافعشان به ملت های دیگر هم رحم ندارند. دولت ایران و پاکستان تابع منافع خود همیشه نسبت به کشور افغانستان دست درازی کرده اند و مثلاً دولت ایران مشخصاً در داخل افغانستان دلال های فرهنگی خود را دارد و در امور ما به نفع خود دخالت می‌کند. و در این جا منظور من فرهنگ شایسته و مثبت ایران نیست، بلکه فرهنگ خاص خود این دولت است که با خرج هزینه های فراوان سعی در گسترش آن در افغانستان دارد. ای کاش فرهنگ ملت آگاه و حماسه آفرین ایران به افغانستان صادر می‌شد. ملت افغان همیشه با احترام و ستایش از قهرمانان و آزادیخواهان ایران سرمشق گرفته، ولی مشکل ما با دولت ها و فرهنگ دولتی است. در حال حاضر این فرهنگ آخوندی است که به افغانستان صادر می‌شود. حتی وقتی که خمینی زنده بود همیشه می‌گفت که اسلام مرز ندارد. همین قرائت خاص این دولت از اسلام است که امروز موجب تشنج در افغانستان می‌شود. از همان زمان حضور این دلالان در افغانستان مشهود بود و سیاف ها و خلیلی ها و <>
 اسماعیل خان ها و دیگران که لیستی طولانی دارند همه جیره خوار ایران بودند. ایران در حالیکه با حمله‌ی نظامی به افغانستان موافقت کرد و امروز با دولت دست نشانده نشست و برخاست دارد ولی بر طبق اخبار همزمان به طالبان و نیروهای شمال اسلحه می‌دهد و با همه‌ی این برادران که زینت المجلس بوده اند در پنهان ارتباط دارد. ولی ما می‌دانیم که تا به استقلال کامل نرسیم و دولتی مردمی بر سر کار نیاوریم دولت های خارجی چه همسایه و یا دیگران همیشه به خود اجازه‌ی دخالت و دست اندازی در خاک میهن ما را می‌دهند. تنها راه چاره‌ی ما داشتن حکومتی مستقل و مردمی است که به جای تکیه به بیگانه برای سر پا ماندن به ملت و حمایت ملت تکیه داشته باشد.