|
مالک درآمد نوشته های مائو کیست؟
| |||||||||||||
مائوتسه تونگ، رهبر انقلابی پیشین حزب کمونیست چین، درآمدی عمده از قبال حق انتشار کتاب ها و مطالبش بدست آورده است.
مائو هزاران نویسنده، هنرمند و روشنفکر را بخاطر عقاید غرب گرایانه و کاپیتالیستی تحت تعقیب و بازخواست قرار داد. اما همزمان او درآمدی دائم از بابت نوشته های خود بدست می آورد که اکنون برآورد شده این درآمد بالغ بر 17 میلیون و 600 هزار دلار می شود. در مقاله ای که به تازگی در مجله حزب کمونیست چین منتشر شده، بحث درباره اینکه چه کسی باید این پول عظیم را به ارث ببرد، دوباره مطرح شده است. در سرتاسر جهان، میلیونها کتاب شامل مقالات، اشعار و افکار مائو منتشر شده است. شاید شناخته شده ترین آنها را بتوان "نقل قولهایی از رئیس مائوتسه تونگ" دانست که با نام "کتاب قرمز کوچک" نیز شناخته می شود. همانطور که از عنوان این کتاب برمی آید، کتاب مجموعه ای است از گفته های مائو درباره موضوعات مختلف، از تنش طبقاتی گرفته تا خدمت به مردم. نزدیک به یک میلیارد نسخه از این کتاب در دوران انقلاب فرهنگی چین، که در آن مائو قصد داشت جامعه چین را متحول کند، منتشر شد. از آنجا که اعتقاد بر آن بود که مطالب این کتاب برای هر موقعیتی مناسب است، در آن زمان مقرر شده بود که همه کودکان مدرسه ای، کارگران و سربازان این کتاب رامطالعه کنند. خانواده محروم از ثروت
با گذشت 30 سال از زمان مرگ مائو، هنوز از بابت کتاب قرمز کوچک و دیگر مطالب منتشر شده از او، درآمد کسب می شود. در مقاله ای در مجله "جهان ادبی تاریخ حزب کمونیست" برآورد شده است که مائو از مطالب منتشر شده اش تا چه اندازه درآمد کسب کرده است. در این مقاله آمده است که در سال 1967، ارزش کتابهای منتشر شده از مائو به زبانهای چینی، انگلیسی، روسی، فرانسوی، اسپانیایی و ژاپنی، به 780 هزار دلار می رسید. اما با در نظر گرفتن بهره برای این مبلغ، در سال 2001 ارزش مطالب منتشر شده به 17 میلیون و 600 هزار دلار بالغ می شود. در این مقاله گفته نشده است که ارزش کتب منتشر شده در حال حاضر چقدر است. در میان رتبه های بالای حزب، بحثی طولانی مدت درباره اینکه چه کسی باید این حجم عظیم پول را به ارث ببرد، وجود داشته است. ظاهرا جیانگ کین، همسر چهارم مائو و طرفدار وفادار او در زمان انقلاب فرهنگی، تا قبل از مرگش در سال 1991 در پنج موقعیت مختلف تقاضای دریافت این پول را مطرح کرده است. جیانگ که با نام مادام مائو نیز شناخته می شد حتی این موضوع را با خود مائو و پیش از مرگ او در سال 1976 مطرح کرده بود. بر اساس این مقاله اگر حال مائو خوب بود، به همسرش قول می داد که قسمتی از این پول را برای او کنار می گذارد. اما اگر حال او بد بود، همسر خود را متهم می کرد که آرزوی مرگش را دارد تا او پس از مرگ مائو بتواند به پولهای او دست پیدا کند. دو نفر از فرزندان مائو هم تقاضای دریافت این پول را مطرح کردند اما این تقاضاها هم مانند تقاضای همسر او رد شد. "تبلور خرد جمعی"
این موضوع بار دیگر در سال 2003 و پس از انتشار نسخه ای جدید از مجموعه آثار مائو مطرح شد. دلیل مطرح شدن این مسئله ظاهرا تردید رهبران حزب درباره وضعیت مالیات درآمد مائو بواسطه انتشار این مجموعه بوده است. این رهبران تردید خود را با کابینه چین در میان گذاشتند. کابینه چین در آن زمان تصمیم گرفت تصمیم پیشین در این باره را دوباره اجرا کند و پول را به خانواده مائو ندهد. دلیل این تصمیم هم این بود که مائو مالک نوشته ها تلقی نمی شد بلکه این نوشته ها از دید حزب "تبلور خرد جمعی حزب کمونیست" بوده است. اما در طی هفته های اخیر بحث در رسانه های چین درباره مشروعیت قانونی و همچنین قضاوت اخلاقی درباره چنین نظری دوباره مطرح شده است. دارایی مائو را باید خصوصی تلقی کرد؟ یا عمومی؟ پروفسور رادریک مک‌فارگر از دانشگاه هاروارد، که نوشته های متعددی درباره مائو دارد، مسئه دیگری را نیز مطرح می کند و آن "تضاد منافع" مائو است. او می گوید: "مسئله اصلی اینجا است که حزب کمونیست به مائو اجازه داد با تدوین آثار و متجسم کردن کیش خود درآمد عمده ای کسب کند." "از آنجا که مائو خود دبیر کل حزب بود می توان انتشار آثار مائو را یک نمونه تضاد منافع قلمداد کرد." اما بسیاری از مردم چین تضادی در کسب میلیونها دلار درآمد از راه انتشار کتاب از سوی یک رهبر تندرو، انقلابی و چپ گرا نمی بینند. آنها یادآور می شوند که مائو قاعدتا قسمت عمده ای از درآمد خود را به دوستان وفادارش بخشیده است؛ آنهایی که با او کار می کردند و فقیر بودند. لیو تیه‌یینگ 55 ساله که در گذشته روزنامه نگار بود، همانند بسیاری از هم نسلان خود، معتقد است مائو برای کسب درآمد رهبر نشد. او می گوید: "مائو یک رهبر واقعی بود، نه مثل اینهایی که امروزه در راس کار هستند." "پسر او در جنگ کره کشته شد و او همه چیز خود را فدای انقلاب کرد." | |||||||||||||
کلمات کلیدی:
