گنجینه جیحون یا گنج آمو دریا

گنجینه جیحون یا گنج آمو دریا از170 نمونه طلا ونقره,مهم ترین اشیای باقی مانده ازدوران امپراطوری هخامنشی است. مهم ترین مجموعه موجود از هنر فلزکاری هخامنشی و نیز نمادهای چند فرهنگی این امپراطوری است.این گنجینه که از دستبند و بازوبند , پلاک های طلاونقره با نقش برجسته, ارابه طلایی با چهاراسب ودیگر قطعات  زیبا و هنرمندانه تشکیل شده ؛ متعلق به دوران هخامنشی ـ چهار تا پنج قرن پیش از میلاد ـ است. بین سالهای 1876تا 1880 درنیایش گاهی در منطقه تخت قباد در نزدیکی رودجیحون ـ آمودریا نام باستانی آن ـ درتاجیکستان امروزی ؛ توسط جویندگان گنج پیدا شد.

- سفرنامه حکیم ناصرخسرو قبادیانی بلخی کتاب و گزارشی از یک سفر هفت‌ساله اوست.
این سفر در ششم جمادی الاخر سال 437 قمری از مرو آغاز شد ،

او از مرو به سرخس، نیشابور، جوین، بسطام، دامغان...ودرجمادی الاخر سال444 قمری با بازگشت به بلخ پایان پذیرفت .

 سنگ نوشته زبان باختری (بلخی)
دوران کنیشکا امپراتور مقتدر کوشانی سده دوم میلادی زبان بلخی یا زبان باختری ، زبانی منقرض شده از شاخه شمال شرقی که مردم بلخ یا تخارستان در دوره‌های کوشانیان و یفتلیان بدان سخن می‌گفتند. زبان و خط بلخی بر اساس الفبای یونانی بوده است.
این اثر گرانبها از سرخ‌کوتل در ولایت بغلان بدست و فعلن در موزیم ملی کشور در کابل نگهداری میشود.

 سنگ نوشته زبان باختری (بلخی)

-  میهن زیبای ماجایگاه و پایگاه آریاییان
ناپدید شده های کهنسالترین شهر جهان دوباره نمایان میشوند.
در ولسوالی شولگره - بلخ

بقایای یک شهر باستانی دوره هخامنشی در (ولسوالی) شولگره ولایت بلخ درسال 1387خورشیدی کشف و شناسایی شد.

- واقـعــیــت از تـاریخ وطن که بیش از شصت سال مخفی نـگـهـداشته شده بود. افـــتـخـار بــه شـخـصـیـــت فــرزنـــد اصـیــل اعلیحضرت غـازی امــان الله خان !

  اعلیحضرت غازی امان الله خان بعد از خلع سلطنت

- شتر بلخی یا شتر بختی که نام انگلیسی آن Bactrian camel میباشد، گونه ی از شتر با تن قوی و پشمی دو کوهانه، منسوب به بختر (بلخ) میباشد و طاقت سرمای بسیار را دارا بوده و در تجارت بلخیان باستان نقش مهم داشته است. غالبن رسم بلخیان کهن بوده که نام

عبادتگاه بودایی دوهزارساله در معدن مس عینک

این مجسمه ها از جای اصلی شان به خاطر بررسی و کار معدن به محل دیگر منتقل خواهند شد و پس از ختم کارهای صنعتی در معدن در اینجا موزیم اعمار خواهد شد.

- نخستین شعر پارسی دری از سرزمین بادغیس به صدا درآمد و آن اینگونه :
مهتری گر به کام شیر در است
شو خطر کن ز کام شیر بجوی
یا بزرگی و عز و نعمت و جاه
یا چو مردانت، مرگ رویاروی