پیشرفته ترین تسلیحات نظامی قرن 21 [قسمت اول]

درست مانند گجت های هوشمند که خانه هایمان را مورد هجوم خود قرار دادند و زندگی هایمان را ظرف 15 سال گذشته متحول نمودند، نسل تازه ای از تسلیحات نیز به ارتش های دنیا راه پیدا کردند و آنها را دستخوش تغییراتی شگرف ساختند.

امروز ارتش های سراسر دنیا سعی در کنار زدن مرزهای تکنولوژیکی دارند و از آغاز هزاره جدید، تسلیحات مختلف همراه با طیف گسترده ای از پیچیدگی های تکنیکی ارائه گردید که به نوعی نقطه عطف در صنایع نظامی بدل شدند.

از بمب های پنهان کنار جاده ای (که ارزان قیمت، ابتدائی و مرگبار هستند) گرفته تا لیزرهای چند میلیارد دلاری، همه و همه روش های مرسوم مبارزه را تغییر داده و چشم انداز های تکنولوژیکی و سیاسی دنیا را متحول نمودند.

در ادامه قصد داریم در قالب یک مطلب دو قسمتی، شما را با 19 سلاح پیشرفته دنیا که ظرف 15 سال اخیر ساخته شده اند، آشنا نمایید.

1- بمب های نفوذگر کشتار انبوه

بزرگ ترین بمب متعارف و هدایت شونده ایالات متحده آمریکا که 6.09 متر طول دارد وزنش به 13607 کیلوگرم می رسد، می تواند به داخل سنگرهای زیر زمینی نفوذ کرده و آنها را منفجر کند.

این بمب نفوذگر که اصطلاحا MOP هم خوانده می شود و توسط بوئینگ ساخته شده به گونه ای طراحی گردیده که می تواند تا 18 متر به داخل بتون نفوذ کرده و در عمق 60 متری زیر زمین منفجر شود و هیچ پناهگاهی را سالم نگذارد.

پس از نخستین تست موفقیت آمیز این بمب در سال 2007 میلادی، نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا انباری از آنها را به شرکت سازنده سفارش داد.

2- برنامه ضد ماهواره ای چین

در ژانویه سال 2007 میلادی، چین، عصری تازه و البته وحشتناک را در جنگاوری رقم زد. ارتش آزادی خلق چین با استفاده از یک موشک بالستیک C-19 موفق شد که یک ماهواره هواشناسی خارج از ماموریت را در ارتفاع 500 مایلی از سطح زمین هدف بگیرد و نابود کند.

چین با این اقدام که به صورت گسترده نیز از سوی جامعه جهانی محکوم گردید فضای خارج از جو زمین را نیز نظامی کرد. شاید جلوگیری از این اقدام غیر ممکن بوده، اما به خاطر پیامدهای دراز مدت آن، بهتر بود که کشورها دنیا تمام تلاش خود را برای جلوگیری از این اقدام به عمل می آوردند.

اگر ماهواره ها در زمره اهداف نظامی مشروع در نظر گرفته شوند، حمله به آنها می تواند منجر به شکل گیری میادینی گردد که کل مدارها را تخریب نموده و واکنش هایی زنجیره وار را ایجاد کند که در نهایت می تواند منجر به تخریب ماهواره های کلیدی ارتباطی یا موقعیت یاب می شوند.

به همین نحو، با شکسته شدن تابوی جنگ فضایی، کشورها می توانند تسلیحاتی را در جو خارجی زمین به کار بگیرند که توانایی تخریب اهداف مستقر روی سیارات دیگر را نیز دارند.

اگر چنین سناریوی هشدار دهنده ای رنگ واقعیت به خود بگیرد، نسل های آینده احتمالا آزمایش موفقیت آمیز سال 2007 چین را به عنوان لحظه تبدیل شدن فضا به خط مقدم جنگ میان کشورها در حوزه فضایی به یاد می آورند.

این تست همچنین اشتیاق چین به توسعه و ساخت تسلیحاتی را نشان داد که مورد استفاده رقبایش نیستند و مشخص نمود که چگونه یک کشور می تواند برای از میان برداشتن اختلاف خود با حریفانش از ابزارها و تسلیحات نامتقارن بهره بگیرد.

3- X-47B

تصویری که در بالا مشاهده می کنید به یک هواپیمای بدون سرنشین هم اندازه با جنگنده های تهاجی تعلق دارد که X-47B خوانده می شود و در اختیار نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا قرار دارد.

این هواپیما از پتانسیل کافی برای تغییر کارزار هوایی برخوردار است. پهپاد شرکت Northrop Grumman قادر است در حین پرواز و در زاویه چرخش 360 درجه سوخت گیری کند و مهمات خود را علیه اهداف مختلف به کار بگیرد.

این پرنده بدون سرنشین موفق شد که برای نخستین بار عمل سوخت گیری حین پروازی را به صورت کاملا خودمختار انجام دهد و نامش را در تاریخ هوانوردی دنیا به ثبت برساند. علاوه بر این، X-47B توانست از روی یک ناو هواپیمابر بلند شده و مجددا فرود بیاید.

این هواپیمای بدون سرنشین می تواند با سرعتی معادل نصف سرعت صوت در آسمان گشت زنی کند و فاصله راس یک بال آن تا بال دیگرش برابر با 18.89 متر است. برد این هواپیما بیش از 2400 مایل اعلام گردیده که بیشتر از دو برابر برد پهپاد ریپر است.

4- پهپاد ریپر

پهپاد ریپر M19 طریقه انجام عملیات های نظامی توسط ایالات متحده آمریکا را به میزان قابل توجهی تغییر داد. این هواپیمای بدون سرنشین که نخستین بار در سال 2001 میلادی رونمایی شد در عملیات های مراقبتی و حملات هوایی علیه شبه نظامیان در کشورهای مختلفی چون عراق، سومالی و پاکستان به کار گرفته شد.

پهپادهای ریپر برای استفاده در ماموریت های مراقبتی و پشتیبانی های هوایی طراحی شده اند و قادرند که یک پلاک خودرو را از مسافت بیش از 2 مایل آنطرف تر و در حالی که در ارتفاع 5200 پایی هستند تشخیص دهند.

این درون ها همچنین می توانند بمب های 226 کیلوگرمی را با خود حمل کنند که هم دربرگیرنده موشک های هوا به زمین می شود و هم انواع هوا به هوا. پهپاد ریپر همچنین می تواند تا 36 ساعت در هوا باقی بماند و بی آنکه جان نیروهای در حال ماموریت را به خطر بیاندازد، توانایی ارتش ایالات متحده آمریکا برای حمله به اهداف سریع و بی صدا را در سراسر دنیا بالا برده است.

5- V-22 Osprey

V-22 Osprey نوعی هواپیمای چند منظوره است که از زمان ورودش به سازمان دریانوردی ایالات متحده، به یکی از بخش های اصلی این ارگان دولتی بدل گردیده. این هواپیما قادر است عملیات های بلند شدن و فرود را درست مانند یک هلی کوپتر به صورت عمودی انجام دهد و با سرعت هایی نزدیک به یک هواپیما حرکت کند.

در ابتدا، نگرانی های عدیده ای در رابطه با بروز حوادث مختلف برای Osprey وجود داشت که از آن جمله می توان به چندین مورد سانحه مرگبار پیش از معرفی رسمی این پرنده در سال 2007 اشاره نمود.

جدیدترین مدل های ارائه شده از این هواپیما فاقد هرگونه نقص یا خطایی هستند و از آنها برای انجام عملیات های نجات در سرزمین های دوری نظیر عراق، افغانستان و لیبی بهره گرفته شده است.

نیروی هوایی، دریایی و اداره دریانوردی ایالات متحده آمریکا از Osprey برای انجام هر ماموریت ممکنی بهره گرفته اند؛ از جابجایی نیروها، کمک به مجروحان و انتقال آذوقه گرفته تا تحویل هوایی محموله ها از جمله موارد کاربرد این هواپیماست.

علاوه بر این، هم اکنون این هواپیما در دست تست و بررسی است تا در صورت موفقیت از آن به عنوان نوعی پلتفرم سوخت گیری هوایی استفاده شود. همانطور که گفته شد Osprey قادر است به صورت عمودی فرود بیاید و به همین دلیل می توان از آن در انجام ماموریت هایی که خارج از توانمندی های هواپیماهای معمولی است و عمدتا به صدها متر فضای خالی برای فرود نیاز دارند، بهره گرفت.

6- تسلیحات فراصوتی بوست گلاید

این تسلیحات جدیدترین میدان رقابت چین و ایالات متحده آمریکا در حوزه نظامی را تشکیل می دهند و جالب است بدانید که هیچکدام از این کشورها تا به امروز موفق به ساخت نمونه اولیه واقعی از این سلاح که بتواند با موفقیت عمل کند، نشده اند، اما هر دویشان در اوت سال 2014، نسخه های تهیه شده خود را مورد آزمایش قرار دادند.

تسلیحات بوست گلاید می توانند اهداف خود را با سرعت و اثرگذاری بالا هدف قرار دهند و در صورتی که یک نمونه عملیاتی از آنها ساخته شود قادر خواهند بود که در حین حرکت با سرعت 5 برابر صوت به سوی اهداف مختلف شلیک کنند و با هر بار سوخت گیری هزاران مایل را طی نمایند.

این سلاح قادر است در مسیری حرکت کند که رهگیری آن برای سیستم های سپر موشکی بسیار دشوار است چراکه آن سیستم ها برای استفاده علیه موشک های بالستیک متعارف طراحی شده اند.

گلوله های بوست گلاید با سرعتی بسیار بالا و زاویه تخت (یا همان 180 درجه) حرکت می کنند که رهگیری آنها برای تکنولوژی های فعلی سپر موشکی امری است دشوار.

این تسلیحات می توانند کلاهک های هسته ای را بهتر و سریع تر از هر چیز دیگری که تابحال ساخته شده حمل کنند و همین مساله باعث شده که کارشناسان نسبت به راه افتادن یک نبرد تسلیحاتی تازه با استفاده از آن ابراز نگرانی کنند.

7- موشک های دریایی Tomahawk

در 27 ژانویه 2015 میلادی، نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا نوعی موشک شلیک شده از دریا به نام Tomahawk را که قابلیت فرمان پذیری هم داشت با موفقیت مورد آزمایش قرار داد. این موشک که توسط یک هواپیمای F/A-18E/F Super Hornet هدایت می شد قادر بود در حین پرواز مسیر حرکت خود را تغییر دهد و اهداف متحرک در بستر دریا را نشانه بگیرد.

باب ورک معاون وزیر دفاع ایالات متحده آمریکا در کنفرانس WEST 2015 در این رابطه اظهار داشت، این دستاورد که ساخت آن کمترین هزینه را در بر داشته می تواند نقطه عطفی در صنابع نظامی باشد. او اضافه کرد که Tomahawk یک موشک کروز ضد کشتی با برد 1000 مایل است.

نوع جدیدتر این موشک بردی برابر با 1000 مایل دریایی خواهد داشت و توان نیروهای دریایی ایالات متحده آمریکا را در مقایسه با رقبای خود به میزان زیادی بالا می برد.

در آن سوی اقیانوس آرام، یکی از تهدید آمیز ترین پیشرفت های نظامی چین قرار دارد که در اقع به موشک های کروز ضد کشتی این کشور مرتبط می گردد. این موشک ها در عین حال که تهدیدی بالقوه علیه ناوگان دریایی آمریکا محسوب می گردند، بردشان کمتر از نصف انواع جدید Tomahawk است.

8- موشک های THAAD

THAAD پیشرفته ترین سیستم موشکی دنیاست که روی یک کامیون سوار می شود و می تواند موشک های پرتاب شده از آسمان را شکار کرده و منفجر کند.

سیستم دفاع محدوده ارتفاع بالا پایانه ای (THAAD) با دقت مثال زدنی خود می تواند برای یکسان سازی درگیری ها و برابرسازی میدان های جنگی در سراسر دنیا به کار گرفته شود.

سیار بودن و جایگذاری استراتژیک باتری، THAAD را به گزینه ای ایده آل برای حذف نابرابری های نظامی نیروهای جنگی دنیا بدل کرده و از برتری هوایی دشمن نیز کاسته است.

جالب است بدانید که موشک های THAAD فاقد هرگونه کلاهک هستند و در عوض صرفا از انرژی جنبشی برای آزاد سازی نیروی مرگبار خود و هدف گرفتن موشک های بالستیک داخل یا خارج از جو زمین بهره می گیرند.

هر لانچر یا پرتاب کننده می تواند تا 8 عدد از این موشک ها را با خود حمل کند و بسته به نوع تهدید پیش روی، می توان شمار مختلفی از آنها را به کار گرفت.

9- پلتفرم تست هوایی لیزر YAL

لیزرهای تسلیحاتی احتمالا از جمله بخش های جداناشدنی میدان های مبارزه آینده هستند. با وجود آنکه تا به امروز تنها یک عدد از این تسلیحات ساخته شده است و برنامه تولیدشان متوقف گردیده، پلتفرم تست لیزر YAL را می توان نمونه بسیار مهمی از آنها قلمداد کرد.

این سلاح آمریکایی که نخستین بار در سال 2007 میلادی مورد آزمایش قرار گرفت داخل یک هواپیمای تغییر کاربری داده شده 747 قرار گرفت. این هواپیما بزرگ ترین برجک چرخان لیزری را داشت که روی دماغه آن نصب شده بود.

خود لیزر نیز قابلیت رهگیری موشک های بالستیک تاکتیکی را در حین پرواز داشت؛ در تستی که در سال 2010 انجام گرفت، YAL موفق شد که یک هدف آزمایشی را با موفقیت نشانه بگیرد.

اما ارتش آمریکا به این نتیجه رسید که این سلاح کارایی لازم را ندارد چراکه برای رهگیری یک موشک لازم بود که هواپیما در حال پرواز باشد و از طرفی ساخت، هدایت و نگهداری این سلاح نیز گران تمام می شد.

با این همه، YAL نشان داد که لیزرهای قدرتمند این قابلیت را دارند که اهداف بزرگ و در حال حرکت را به راحتی تخریب کنند و قادرند که این کار را در میانه های آسمان انجام دهند.

10- سیستم تسلیحات لیزری

سیستم تسلیحات لیزری نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا که تحت عنوان LaWS از آن یاد می شود نوعی لیزر است که روی کشتی سوار می شود و می تواند ظرف کمتر از 30 ثانیه اهداف دشمن را نشانه بگیرد.

انرژی مورد نیاز برای یک بار شلیک این سلاح لیزری برابر با 1 دلار اعلام شده و در مقایسه با سلاح سنتی SM-2 که یک سیستم سطح به هوای مشابه محسوب می شود و هر موشک آن 400 هزار دلار آب می خورد بسیار مقرون به صرفه است.

اوایل امسال، بوئینگ قراردادی را با ایالات متحده آمریکا به امضا رساند تا به موجب آن، نرم افزار فعلی مورد استفاده در این سیستم لیزری را به روز رسانی کند.

آزمایش پهپادهای انتحاری توسط ارتش روسیه/بدون‌سرنشین‌های کامیکازه در راهند

دانش > فناوری - مقام‌های وزارت دفاع روسیه از آزمایش یک فناوری جدید نظامی در این کشور خبر داده‌اند: پهپادهای انتحاری که می‌توانند مانند خلبانان مشهور کامیکازه با کوبیده شدن به هدف منفجر شوند.

داستان خلبانان کامیکازه ژاپن در جریان جنگ جهانی دوم را بسیاری به یاد دارند؛ خلبان‌هایی که در عملیات انتحاری تلاش می‌کردند که هواپیمای خود را  که معمولاً به مواد منفجره و انواع بمب‌ها و یا مخازن پر از سوخت مجهز بود به کشتی‌های جنگی دشمن بکوبند. اکنون مقام‌های روسیه از آزمایش فناوری مشابهی جدیدی اما با استفاده از پهپادها خبر داده‌اند و گفته می‌شود استفاده از این دست هواپیماهای بدون سرنشین قرار است به زودی عملی شود. 

در این فناوری پهپادهای ویژه که به مواد منفجره مجهز شدند توسط خلبان خود از هزاران کیلومتر دورتر با رسیدن به هدف موردنظرشان منفجر می‌شوند. گفته می‌شود روسیه این آزمایش را در رقابت با برنامه محرمانه دیگر در این رابطه از جمله در آمریکا و همچنین رژیم صهیونیستی انجام داده‌اند. به گزارش خبرگزاری تاس،یک منبع مطلع در وزارت دفاع روسیه اعلام کرده که این پهپادها می‌توانند در برخورد با هدف انفجار مهیبی را پدید آورند و هدف را به طور کامل منهدم کنند. این فناوری می‌توانند بازی را در میدان‌های نبرد تغییر دهد و ضربات سختی به دشمن وارد کند. برای استفاده از این مسئله نیاز به پهپادهای گران قیمت نیست و تنها باید هواپیمای بدون سرنشین بتواند میزان مواد منفجره پرقدرت را حمل کند و چاشنی از راه دور یا بر اثر برخورد با هدف فعال شود. نمونه مشابه چنین راهکاری پیش از این در فیلم‌های علمی-تخیلی دیده شده بود اما تا چند وقت دیگر این پهپادهای انتحاری مسئله‌ای عادی در میدان‌های درگیری تبدیل خواهند شد.

بالون های بزرگ امریکایی ها در افغانستان

حقیقتی  راکه باید بدانیم.

 مردم ما چندان آگاهی لازم از کارآیی این بالون های بزرگ و غول پیکر ندارند. بعضی ها می گویند در این بالون ها کمره های قوی جاسوسی کار گذاشته شده و بعضی ها هم می گویند برای هوا پیما های خود سیستم مسیر یاب (Radar) را فعال کرده اند.

اما واقعاً وظیف? اصلی این بالون ها چیست؟

نام نظامی این بالون ها (JLENS) است که بنام ایروستت (Aerostat) نیز شناخته میشود.

JLENS= Joint Attack Cruise Missile Defense Elevated Netted Sensor System

این بالون های مملو از هیلیم تقریباً ده هزار فت که 3048 متر میشود در هوا شناور میشوند. هر بالون یا کشتی هوایی مجهز با سیستم رادار قوی، مرکز استقرار طنابی متحرک، وسائل کمکی زمینی، و سیستم پردازش و معلوماتی میباشد. این سیستم برای دفع تهدید های هواپیماها، موشک های دوربرد، هوا پیماهای بدون سرنشین، موشک های تکتیکی بلستیک، اهداف زمینی، و راکت های بزرگ طراحی شده است. ساحه پوشش نظارت این کشتی های هوایی به اندازه یک ایالت امریکا است. نقط? شگفت انگیز، بسیار جالب و باور نکردنی اینست که هزینه ساخت این بالون ها به سه میلیارد دالر امریکایی میرسد؛ بله سه ملیارد دالر ($3،000،000،000).

قبل از اینکه به جواب سوالها بپردازیم، می خواهم در مورد نظر های مختلف مردم چند کلمه بنویسم. فرضاً این بالون ها به حیث رادار های مسیر یاب برای تنظیم سفرهای هواپیما ها استفاده میشود، پس چرا در کشور های دیگر که فرودگاه های به مراتب بزرگتر و پیشرفته تر از افغانستان دارند، از این بالون ها استفاده نمی شود؟

در بار? اینکه آیا در این بالون ها کمره نصب شده است و یا خیر؟ جواب بله است، اما از این کمره ها برای شناسایی مهاجمان استفاده نمیشود، چون در تمام این سال ها امریکایی ها حتا از یک حمله در کابل جلوگیری نکردند؛ حتی در روزی که به سفارت امریکا و مرکز CIA در کابل حمله شد.

اول میرویم به سیستم نظارت بصری این سیستم در شهر و قصبات افغانستان.

 موجودیت چنین دستگاه ها که قابلیت نظارت بصرئ خانه ها، املاک شخصی و زندگی شخصی مردم افغانستان را دارا میباشد از نظر قانون اساسی افغانستان، غیر قانونی است. چنانچه حق محرمیت به حیث حقوق اساسی اطباع افغانستان در قانون اساسی تذکر یافته است. نظارت بصری زندگی شخصی مردم تجاوز به محرمیت شناخته میشود.

این دستگاه ها برای ردیابی موشک های دوربرد (Cruise Missile) استفاده می شود. این دستگاه ها قابلیت نظارت بیست و چهار ساعت? موشک ها، تانک ها، هواپیما ها و هلیکوپتر های دشمن را در فاصله 340 مایلی دارا میباشد. این دستگاه ها اطلاعات جمع آوری شده را به سیستم مرکز نظامی اپراسیون انتقال میدهد تا متخصصین نظامی توسط سیستم های زد موشکی (Anti-Missile System ) که مدل پیشرفته امریکایی آن (Patriot) نام دارد، بتوانند موشک های دشمن را قبل از رسیدن به هدفش دفع کنند.

مقصد امریکا از نصب این دستگاه ها در افغانستان چیست؟ شاید فکر کنید امریکا این دستگاه ها را برای امنیت مردم ما نصب کرده است!! نه، در حقیقت نه تنها این دستگاه ها سبب امنیت در افغانستان نمی شود، بلکه می تواند سبب نابودی کشور عزیز ما افغانستان در شاخ به شاخ شدن های جهانی شود. اما چطور؟ سرمایه گذاری بزرگ امریکا بالای این سیستم ضد موشکی بخاطر نابود سازی حمله های موشک های دشمن بزرگ (روسیه و چین) و دیگر ممالک است. پس اگر فردا جنگ احتمالی بین "روسیه و چین" و امریکا به وقوع بپیوندد و روسیه یا چین افغانستان را هدف موشک های هسته ای خود قرار دهد، زیاد هم تعجب آور نباید باشد. در صورت چنین حمل? هسته ای، حتی اگر امریکا بتواند تمام موشک های روسیه را در هوا نابود کند، باز هم نیم مردم افغانستان در اثر تشعشعات یورانیوم جان خود را از دست خواهند داد. سوال دیگر، پس امریکا سیستم های ضد موشکی (Patriot) خود را که از آن بخواهد برای نابود کردن موشک های هسته ای چین و روسیه استفاده کند، در کجا میتواند پنهان کرده باشد؟ جواب ساده است؛ کوه های افغانستان! امریکا موشک های خود را در کوه های مرتفع افغانستان نصب و پنهان کرده میتواند.

پس حالا میتوان حدس زد که چرا این بالون ها را نه تنها در کابل بلکه در اکثر ولایات می بینیم. با توجه به مطالبی که ارائه شد به سادگی می توانیم به این نتیجه برسیم که افغانستان بیشتر به حیث یک دیوار دفاعی و یک برج نظارتی برای امریکا عمل می کند تا یک متحد سیاسی.